Tea en Vrij Nederland

Tea 
Kan alleen in Amerika, omdat je oplage nodig hebt: het blad TEA. ‘The first consumer magazine all about tea’. Een kwartaalblad over muziek, literatuur, geschiedenis, society. Alles thee-gerelateerd: veel quotes en serviesshopping, de favoriete thee van Julius Caesar, de lekkerste thee in de stad Berlijn. Ze brachten zelfs de theesmaak ‘Obama 44, the inaugural blend’ uit. Meest gelezen:de vaste rubriek ‘Not my cup of…′, waarin een bekende Amerikaan openhartig twintig dingen noemt die hij he-le-maal niks vindt, van roman tot site, van tv-ster tot kledingstuk. (Deze rubriek bestaat niet. Maar daarom niet minder leuk). Welk Amerikaans blad had Obama nog niet op de cover? Zelfs het blad TEA ging voor de bijl. Het gezicht van Obama opgebouwd uit honderden theeblaadjes. Zie afbeelding.  De cover als het perfecte verlengstuk van de formule. Smáákt.

Vrij Nederland
Dan vroegen we bij Viva aan lezeressen: ‘Wilt u dat we ergens aandacht aan besteden? Mail ons uw idee!’ Veel Viva-lezeressen hebben dan een nichtje met anorexia. Dezelfde vraag bij Flair. Graag een reportage over trouwen met je ex!(mailt de vrouw die gaat trouwen met haar ex). Ik stelde bij sommige bladen een LezeressenRaad in, een Lezers Forum of een Open Lezers Dag. Bérg je! Het levert allemaal niets op, alleen maar obligate ideexebn en boze abonnees omdat je hun geniale idee niet exact zo uitvoerde. Panorama-lezers roepen om tieten, VI-lezers roepen om Ajax en alle andere lezers van alle andere bladen roepen om Maxima. Niet erg, daarom zijn het lezers en geen tijdschriftredacteuren. Bij bladenmaken gaat het er om dat je de ideexebn en het verwachtingspatroon van je lezers kent enx85 daar een professionele creatieve wending aan geeft, binnen de kaders van je bladformule. Je kent je lezer eigenlijk beter dan hij zichzelf kent. Je kunt, je moet als bladenmaker ideexebn bedenken die je lezer niet bedenkt maar wél leuk vindt. De bozige lezer mailt: weg met die kouwe kikker Van Basten. De bladenmaker brengt een verhaal over nóg 12 managers die met een waardig ‘mea culpa’ afscheid namen- en hoe het daarna met ze ging. Met commentaar van een leuke psycholoog. Bedankt, leuk, precies wat ik bedoelde, mailt de bozige lezer later. Vrij Nederland is deze week een weblog begonnen, VNlab. Je kunt dit lab bezoeken en aldaar de redactie van Vrij Nederland bestoken met ideexebn. VN zegt: er is printcrisis, geef ons svp ideexebn en advies! Ik las het en mijn maag draaide zich om, tergend langzaam, in mijn hoofd begon het te motregenen. Een LezersForum! Ik pak Vrij Nederland van afgelopen week, gedateerd 9 mei. VN heeft in de week van 4 mei, 5 mei en 10 mei niets over de oorlog, op een enkele columnist na. Het van oorsprong verzetsblad gebruikt het woord ‘De bezetters’ in deze meiweek, bijna cynisch, voor een verhaal over de Maagdenhuisbezetters. Bezettingsdrama toen: de studenten aten een weekje wat slecht. Verder: een cover in zwartwit, niets over binnenlandse politiek, slechts vier kolommetjes Apeldoorn en veel tijdloze ideexebn die in elk blad hadden kunnen staan. En als je dan toch te laat bent met Martin Bril herdenken, maak daar dan je kracht van: breng op 24 pagina’s de bijlage ‘Vandaag geen Martin Bril’. Veel foto’s, mooie herinneringen, speeches rouwdienst, top-25 mooiste zinnen, lezersbijdragen, analyses. Dan onderscheid je je. Dan doe je aan bladenmaken. Dan ben je dwingend van deze week. Vrij Nederland is voor mij een oude liefde waar ik zo graag weer verliefd op zou willen worden. Dat lukt maar niet. En zeker niet door blogs.vn.nl/lab.