Fanglossy

Koop het blad Maarten en je hoort honderd pagina’s lang Maarten van Rossem praten. Koop, wie weet wanneer, het blad Gordon. Dat wordt gillen en geiten en gluren, met hier en daar een tekst tussen de struisvogelveren. Koop het tijdschrift Bodar – hé, komt er nog een volgend nummer? – hoe dan ook: goedverpakte liturgie. Het blad Linda, bij alles kun je je voorstellen dat de naamgever het zelf ook leuk vindt. Ik zag het blad Bart, clubblad van BNN. Veel Bart de Graaff, de rubriek Het Lekkerste Lid, spuiten en kicken en, citaat: ‘een andere mening hebben als hoer ligt gevoelig’.
Een goedgemaakt personalityblad ís de personality. Deze maand niet van vlees en bloed, maar van papier. Vormgeving, onderwerpen, tone of voice, fotografie, het klópt. De Felderhof was Rik. De Helwegen was Marijke.

Al jaren zeggen print-personalitywatchers: waar blijft de Rieu? (En ook: Waar blijft de Jezus?) Mijn moeder van 94 gaat elke avond om half negen naar bed, behalve als André Rieu op televisie is. Mijn moeder gaat niet meer naar een optreden van wie dan ook, maar één keer per jaar rolt ze naar André, desnoods per ambulance.
‘Ma, waarom gaat u naar André Rieu?’
‘Het is zo vertrouwd elke keer, en begrijpelijk. En hij is zo aardig’. Kijk, dat zijn gouden tips voor de bladenmaker.
Het blad Rieu ligt nu in de winkel en het is gelukt, daar ligt dirigent/violist Rieu.

– Vertrouwd, dus over the top.
Glimmend, en dikker dan nodig is: 178 pagina’s. Meer foto’s dan ooit: 320 in één blad. Bijna allemaal van fotograaf Govert de Roos, die André al jaren volgt. Geen gewone viool maar een Stradivarius. Voor alle zekerheid meer dan zeshonderd koperblazers. In het hart van de glossy niet een mooie aflopende plaat, maar een ‘Unieke Mega Uitklap Poster’.

– Begrijpelijk, dus geen moeilijke bekopping.
Integendeel: troefkaart obligaat. Dat begint al op de cover. Groot: ‘Een kijkje achter de schermen!’ Wel eens eerder gelezen. Nog zes willekeurige headings: Via de snaren van mijn viool probeer ik ieders hart te raken/ Elke seconde is belangrijk/King of the waltz/Welkom in Wenen/André is zo charismatisch/ De wals is een spiegel van het leven. Einde headings. Vooruit, nog eentje. André, wie is je favoriete componist? Johann Strauss!  En tot slot de open deur-paukenslag op pagina 81: ‘Oefening baart kunst’.

– Aardig, dus in de Rieu-special geen problematieken.
Natuurlijk worden er wel eens musici ontslagen, natuurlijk zijn er meer vragen over zijn ziekte te stellen. En André, hoe zit dat nou met dat aanhoudende faillissementgerucht?
Maar: een professionele Rieu kan alleen op deze manier gemaakt worden. Het is niet de Maarten, we zijn niet bij BNN. (Hé André, speelt het wat na een lekkere snuif? Hé André, blijft er veel aan de strijkstok hangen?)

O ja, een kijkje achter de schermen, dat willen fans ook. Is geregeld. Alleen al die honderden foto’s, nooit verbleef een fotograaf zo lang zo vaak achter de schermen. André in bed, podiabouw in de Arena, coiffures vol krulspelden. Eindelijk een verhaal over die andere zoon (schilder), over de planning en de catering. Zoveel koperblazers, zoveel broodjes keer drie.
Een uitgesproken Rieu, permanent in jacket, glimmende manchetknopen.
Makers blij, André blij, Strauss blij, moeder blij.