Battle by magazine
Patrick Janssens dacht: op de cover ga ik met een baby in mijn armen. Obama deed het, Romney deed het en natuurlijk staat John F. Kennedy in dat lange rijtje, leer hem wat charisma is. Dus ook Patrick Janssens, de burgemeester van Antwerpen en deze weken midden in een verkiezingsstrijd. Volgende week wordt de nieuwe burgemeester gekozen: verlengen we Patrick Janssens of wordt het Bart de Wever? Een baby moet beschermd worden, met een baby ga je zorgvuldig om, dat kleine naakte lijfje zou je geen kwaad willen doen. Vervang baby door wereldmacht, door land of door Antwerpen en het is duidelijk: stem op Patrick Janssens, hij gaat zorgvuldig met u om, hij zou u geen kwaad willen doen.
Patrick Janssens heeft een volwaardig tijdschrift laten maken. De Patrick. De Partij van de Arbeid deed dat ook, een paar maanden geleden. Verkiezingsprogramma’s worden niet gelezen, oneliners zijn vluchtig, folders verregenen op straat. Een tijdschrift neem je op schoot, lekker kijken lekker lezen. De inhoud krijgt kans te bezinken. De Partij van de Arbeid noemde haar blad (oplage 400.000) niet de Diederik. Natuurlijk niet. Personalitybladen zijn er al meer dan genoeg. Aha, de partij van de uitgekauwde ideeën, had Roemer kunnen zeggen, toen hij nog scherp was. ‘Hee Samsom, kale selfkicker, moet jij ook zo nodig?’ had de kiezer kunnen denken. Minister Gerda Verburg ging al eens de fout in, met haar blad Gerda. Dus niet de Diederik, maar simpelweg 12, op 12 september waren verkiezingen.
De buren hebben onze verkiezingen goed gevolgd.
In België zijn personalitybladen a la Linda nooit van de grond gekomen. Ze hadden even het armzalige Pfaff, naar keeper Jean-Marie Pfaff en zijn realitysoap. En ze hadden de Goedele, van Goedele Liekens. Mooi gemaakt maar nul adverteerders wegens coverteksten als ‘Eindelijk een echt kutblad’, met veel inkijkvoorbeelden, en ‘Snel naar het plaatsje Beffe, in de Ardennen’.
Dus de Patrick, dat kon nog wel. En meteen ook maar de Meyrem. De lijsttrekker van Groen Antwerpen, Meyrem Almaci, gooide zich ook in de battle by magazine. Haar belangrijkste actiepunt is: vroeg of laat een overkapping van de Ringweg Antwerpen. Zo creëer je 146 ha nieuwe ruimte. In een tijdschrift kun je dat rustig op acht pagina’s uitleggen. De Patrick is beter gemaakt. De vroegere hoofdredacteur van Humo, Jörgen Oosterwaal, is per 15 oktober hoofdredacteur van Knack. Als onafhankelijk journalist maakte hij de Patrick. Maar meteen problemen. ‘Arendo Joustra is weg bij Elsevier en wordt straks hoofdredacteur van de NRC, maandje vrij dus tijd voor de Aboutaleb’.
Groot in de Patrick: Patrick Janssens interviewt concurrent Bart de Wever! Dat zou inderdaad geweldig zijn. Het is anders: acteur Peter van den Begin, die Bart de Wever speelt in een fictiereeks op tv, laat zich ondervragen.
Het is ontdekt: het professioneel gemaakte magazine als verkiezingsinstrument. Het gaat steeds minder om de partijen, het gaat om sympathieke mannen of vrouwen, vlees en bloed, herkenbare emoties. Een goed gemaakt tijdschrift maakt ze aardiger. Meneer Obama, kans gemist. Meneer Poetin! Mevrouw Merkel! Maar dan wel professioneel, tot op de cover. Want, beste meneer Bart de Wever: huur een tekstschrijver in, en maak op hilarische wijze gehakt van concurrent Patrick Janssens. Zoals hij op zijn cover een naakte baby vasthoudt, je moet er niet aan denken dat dat ons mooie Antwerpen is. Onervaren, onbeholpen. Ojee, hij kneust hem aan alle kanten. Ojee, veel te koud. Ojee, ojee, hij laat hem uit zijn handen vallen.
