Kontzak vol
Sommige tijdschriften drukken je neus iets te vaak in je eigen armzaligheid. Eerst de kick van wat een tijdschriftredactie nou weer heeft bedacht – vaak in het buitenland, ge-wel-dig, mag ik twéé exemplaren – daarna je oprukkende chagrijn. Want je moet voort, met je eigen blaadje, met je beperkte financiën, met je beperkte taalgebied, met je beperkte formule. En met het niet-beperkte gezeur om je heen, over de dalende oplage waar al die beste stuurlui oplossingen voor hebben.
Cliché: er kan zoveel meer met print.
Nou, laat het dan ook zien!
Cliché: we hebben wel ideeën, maar alles is zo duur.
Nou, zoek dan een sponsor!
Neem het Amerikaanse blad Flaunt: over film, design, fashion, entertainment. Tien keer per jaar. Sowieso heel vaak twee verschillende covers voor éen en dezelfde Flaunt. Zie het recente Pruning the Roses-nummer. De ene cover met een totaalshot van acteur James Franco, de andere cover met close alleen zijn blote billen. Flaunt weet ook, alles is duur maar met een blote kont, tiet of een stuk heuvel haal je het geld er snel weer uit.
De overtreffende trap op het gebied van ‘er kan zoveel meer met print’ laat Flaunt met haar nummer 122 zien. Wat was er tot nu allemaal al niet van denimstof? Rok, overall, jurk, tweezitsbank, hoed, autobekleding, sportschoen, stoel, jas. O ja, ook broeken, al of niet opzettelijk versleten. Dus Flaunt dacht: hoogste tijd voor een tijdschrift van spijkerstof. Is wel duur, riep iemand. Nou, dan zoeken we toch een sponsor? Dat lukte. Het jeansmerk Guess had iets te vieren, 30 jaar bestaan, en zocht nog een podium. Gevolg: The Flaunt Denimn Issue 2012 heeft twee covers, waarvan één helemaal van spijkerstof. Op de andere cover een met ballonnen gevulde gespannen spijkerbroekenkont. Je pakt Flaunt en je voelt echte spijkerstof, lekker ruw en gerafeld. En slijtvast. Op de gesponsorde spijkerstofcover een mooi covermodel in jeansjurkje, tekst: Guess, Thirtieth Anniversary.
Maar het blijft niet bij de cover. Het hele blad (300 pagina’s) is een jeansfeest barstensvol jeans-extra’s. Er kan zoveel meer met print. En ze laten het zien. Voorin: acht uitgestanste (papieren) spijkerbroeken, met riem en al. Daarna: extra dikke bijlage met inpakpapier. Even verder zomaar een uitgestanste pagina, als tussendoortje, ach we zijn toch bezig. Vlak voor het midden: een opvallend opdikkend boekje. Na vele pagina’s schitterende fotografie, natuurlijk is denim sexy, een ingestoken bijlage. Aha, ook Marilyn Monroe in jeans. Nee, James Dean niet. Wel: zomaar een gratis uitneembare roadmap van Istanbul. Hee bldndktr, boven een mooi verhaal over black denim staat blk dnm. Moet trouwens blck dnm zijn, beste Faunt.
En dan komen we op blz. 213: close spijkerbroek met kontzak en in die kontzak een losse postcard. Natuurlijk gesponsord. Een ansicht is maar een ansicht dus een paar pagina’s verder: kontzak met stoffen zakdoek.
Dus waar hebben we het over? Een dik magazine, avant garde, cover van spijkerstof, schitterende fotografie, zes soorten papier, kontzakken vol extra’s, extra roadmap en extra boekjes.
En achterin Flaunt het verhaal met de kop: ‘Affair with a blue lady‘.
Dat was het zeker, exciting affair, meer dan 300 pagina’s lang.
