Alternatieve cover van het jaar
Het moest, voor de beginnende studenten, over doelgroepen gaan. Dus koos ik voor setjes uitersten, subtiliteiten schieten niet op. Het blad Plus, voor vijftigplussers, versus Tina, voor tienplussers. Woordkeus, soort fotografie, lengte verhalen, typerende columns, covervocabulaire. Bladenmaken, dus. Bij Panorama zo, bij Libelle zus. Cosmopolitan versus Vrij Nederland. En als je het over glossy’s hebt, komen er altijd geschiedenisvragen. ‘Mijn moeder heeft het wel eens over Avenue, was dat een glossy?’ Zéker, zelfs baanbrekend. Voor het eerst literatuur in een glimmend omhulsel! Renate Rubinstein, Cees Nooteboom in zoiets ordinairs als een tijdschrift. Avenue plaatste portfolio’s van fotografen, op 16 pagina’s. Wat je nu tien keer per jaar bij Libelle ziet, gebeurde daar voor het eerst: schrijvers op reis, Harry Mulisch naar Cuba, Jan Cremer naar de Noordpool. Avenue gaf culinaire grootvorstin Wina Born de ruimte. Avenue fotografeerde thuis bij Bekende Nederlander. En Avenue bracht mode zoals het nog nooit gebracht was, op ongelooflijke locaties. Met de nieuwste mode naar de Noordpool, naar de Andes.
Dat was Avenue, jongens en meisjes. Gestorven aan remmende voorsprong, na lang ziekbed. Maar de echo van Avenue klinkt nog steeds geweldig, voor de derde keer wordt er aan een heruitgave gewerkt, deze herfst, waarbij het hysterische oplage-cijfer van 250,000 valt.
Maar het ging over tegenstellingen. Setje Avenue/Straatkrant Z! Glossy/straat, oud/modern.
Z! is gerestyld en is ‘mooier’ geworden. De vormgeving is strakker, maar wat vooral opvalt zijn de Z-covers. De straatkrant heeft soms een láán van een cover. Een groot getal, een tekening, een close up. Daar kunnen veel gewone tijdschriften een punt aan zuigen.
Deze maand wordt op de ‘Nationale Coverdag’ de mooiste cover van het afgelopen tijdschriftenjaar gekozen. Avenue zou vroeger elk jaar present zijn geweest. Maar straatkranten zie je nooit bij de nominaties. Raar. Want wat is een mooie cover? Een cover die opvalt ‘binnen de esthetisch grenzen van de formule’. Kijk aan. Volgens die definitie zou de straatkrant minstens bij de genomineerden moeten horen. Maar ik ga nog verder: oók Story of Privé! Yolanthe op de goede manier gefotografeerd met een goede tekst, dat is een vak. Ik ga verder: het blad Fox (zeg maar Sex) zou bij de genomineerden moeten horen. Twee, vier of zes tieten? Vanaf de zijkant, van voren, van achteren, van boven, van onderen? Ga er maar aan staan, het is een vak, en het is razend moeilijk om bij Fox of Z! elke keer weer binnen de esthetische grenzen te blijven, voor je het weet ben je fijnzinnig.
Story, Fox, Privé, Straatkrant Z! Ze maken, naar de coverdefinitie, geweldige covers. Maar er is geen jurywaardering. Vroeger had je naast het Boekenbal een alternatief Boekenbal, het ‘Bal der Geweigerden’. Wat me gelukt is: de beginnende studenten willen een alternatieve coververkiezing.