Magazine voor dudes

Ik lees: ‘Het stinkt, meurt, walmt en ruft.’ We ruiken vis, haven en zee. ‘Naar Inkt Vissen’ is het eerste boek in Nederland waar een vies luchtje aan zit. Een vislucht, veroorzaakt door de inktvisinkt waarmee de uitgave gedrukt is’.

Ik lees: ‘De R16 is een armatuur voor een led-TLD. De kartonnen koker waarmee de lamp wordt verzonden maakt onderdeel uit van de lamp-zelf’.

Ik lees: ‘Sommige theepotten lijken op tanks, andere op wonderlampen, er zijn er ook bij die iets weg hebben van een olifant.’ (Twee ontwerpers lieten honderd Chinezen honderd theepotten maken, naar eigen inzicht, uitmondend in een overlappende vorm).

Ik lees: ‘De verhalen van Mandy en Eva, een boek over twee meisjes. Gedurende hun hele puberteit zijn ze gevolgd. De pagina’s liggen om en om over elkaar heen. Gaandeweg ontdek je dat deze twee meisje ooit geboren zijn als jongen’.

Dit en nog veel meer is te zien in het nieuwe blad Dude, Dutch Designers Magazine.

Ik zie de Trotter, een mobile stoel voor kinderen die aanzet tot actie. Is het een stoel of is het een kruiwagen? Ik zie idiote stoelen van Pieke Bergmans, onhandige curves van Esther Aarts, te grote hoofden van Raymond Lemstra (‘Raymond is een beetje raar’). Even doorbladeren: een prachtig opera-affiche, een typografische installatie op een buitenmuur, een prijswinnende postzegel. Dude spat uit elkaar van de originele ontwerpen, creatieven vindingen, interessante quotes.

Maar na een half uurtje vermaak valt er iets op: het blad zelf. Zo inspiratief als de inhoud, zo koel en saai is de presentatie. Lekker strak, zal men wel zeggen. Het blad is niet als een tijdschrift vormgegeven, het blad is een ontwerp. Dude is een site op papier, de vormgevers zijn van de digi-generatie en komen daar niet van los. Veel vierkante afgesneden foto’s, nul beeldideeën. Geen invalshoeken, geen emotie, geen prikkelende headings. Eén goed interview, met Harald Dunnink en een mooie observatie in de column van Marcel van Roosmalen. Het blad wordt gesponsord door een papierleverancier, maar die had kennelijk maar éen soort in de aanbieding. Iemand in het blad roept: ‘Elke letter is een feest an sich’. Helemaal waar, maar waarom in het hele blad van de Designersclub dan dezelfde letter? Zo’n feestje komt niet op gang.

Bladenmaken is wat anders dan een blad ontwerpen, dat blijkt maar weer.

Geen intrigerend vormgegeven spreads, geen teksten over een hele pagina of juist klein en bijna onleesbaar.

Glossy’s leven van schitterende gebakken lucht, veel glim&glans maar als je gaat lezen alweer een klaarkomtip. Bij Dude is het andersom. Veel inhoud, maar beste vormgevers: in de uitwerking te weinig gekke Chinese theepotten, geen stoel met mank poot, geen typografie op het plafond en geen verrassende veel te grote hoofden.

Laat het meuren en ruften!