Covervocabulaire
De volgende woorden staan op een en dezelfde cover. Kannibaal. Hitler. Ramp. Hazes. Wallen. Ook: de opsporing van een Heineken-ontvoerder en vooral ‘Het zaakje van Arie Olivier’. Waarmee niet zijn zoveelste oplichting wordt bedoeld, dat waren záken. De foto binnenin zegt genoeg, om niet te zeggen spreekt boekdelen: Arie met tussen zijn benen een kingsize lummelbout.
Nee, we hebben het niet over Libelle.
Op een en dezelfde cover van Libelle: adopteren, pubers, vakantiegevoel, zelfmaak-armbandjes, fruitcocktails. Cosmopolitan gaat voor de woorden: hoogtepunten, 156 hot outfits, down-daten, hitteproof standjes. En dan ook nog maar even de cover van de nieuwste Onze Taal: ontleden, docent, boek, talen.
Elk blad zijn eigen covervocabulaire. Mooi om een bladenmakers-workshop op die manier te beginnen. Welke woorden horen bij welk blad? Nog professioneler: welke woorden kunnen nu, in 2013, nét wel of nét niet? Tijdgeest uitstralen begint op de cover. Wanneer kon opeens het woord ‘cool’? Wanneer bij Viva, wanneer bij Plus? Wanneer verdween het woord ‘versnapering’? Ik was hoofdredacteur van Libelle en zette dominant, van coast to coast, in chocoladeletters op de cover: ‘Naai gezellig mee. Libelle’s unieke naaicursus’. Sinds wanneer kan dat niet meer?
De woorden Wallen, Hitler, Kannibaal staan op de cover van de jubileum-Panorama. Je covervocabulaire verandert elke jaar, je actievocabulaire blijft soms honderd jaar hetzelfde. Panorama bestaat 100 jaar. Dus groot op de cover: Jubileumnummer! Daarnaast: 200 pagina’s dik! Nog groter: het beste van de laatste honderd jaar. Maandenlang je honderdjarig bestaan vieren? Natuurlijk! Van beproefd dik hout. De Titanic zonk 100 jaar geleden, dus een special. Voetbalclub NAC bestaat 100 jaar, de Tour de France, een eeuw Vredespaleis. De Militaire Luchtvaart ook, zoals ze zelf zeggen: de tijd vliegt.
Vier wat je kan vieren, de tijd vliegt en wie weet zit met je printblad op de Titanic, wat volgens sommigen 100% zeker is. Dus in de jubileum-Pano nog een keer de zoon van Hitler, de bloeitijd van de Wallen, de Japanse kannibaal en met een uitkering leef je in Thailand als een miljonair. ‘Het beste uit’ kan voor elk blad.
Eén verhaal mis ik, door mij kwam het nooit in Pano. Hoofdredacteur zijn is wat anders dan redacteur zijn. Ideeën bedenken of aanscherpen is wat anders dan ideeën uitvoeren. Je moet je plek kennen. Ik heb honderden ideeën voor Nouveau bedacht, voor mannenbladen, voor Libelle, maar zélf schrijven: nee. Ik was hoofdredacteur van Panorama en reed naar de redactie. Vlakbij het redactiegebouw stopte ik voor een stoplicht. Naast mij stond een oude Amerikaanse stationcar. Guur type naast de bestuurder. Hij draaide zijn raampje open en zei, net voor we optrokken: kom mee, ik heb wat interessants in de achterbak, net gevonden. Ik haalde mijn schouders op en liet hem gaan. In wat voor shit kom je terecht? Wel goed idee, dacht ik. Een minuut later vertelde ik het voorval op de redactie. Drie redacteuren stoven naar buiten. Waar reed hij heen? Welke kleur auto? Het was bekend, bleek, dat er in de buurt op zeer grote schaal geheeld werd. Na een uurtje kwamen de misdaadredacteuren terug, en keken mij meewarig aan. Best een aardige hoofdredacteur, weet best vaak wat een goed idee is, maar wat heb je er verder aan? ‘Haarlemse miljoenenhelers ontmaskerd’. Deze zaak had zomaar naast het zaakje van Heer Olivier kunnen staan.
Rob van Vuure is bladendokter van Nederland, columnist van de Volkskrant én creatief directeur van ZB. Iedere twee weken lees je hier zijn nieuwste column. Neem voor meer informatie contact op met rob@zbcom.nl.