Murw

Murw
Ja hoor, ons klimaat verandert. Hier wordt het warmer, daar ligt opeens sneeuw, er ontstaan woestijnen en bereid je maar voor op overstromingen. Maar al die studies maken je murw, niets menselijks is mensen vreemd. De inconvenient truth willen we niet horen.

Totdat…
Tot er een nieuwsbericht is, waar je opeens wél bij stilstaat. Twee foto’s van dezelfde gletscher in Noord-Italie. Foto uit 1990, foto uit 2010. Pats: gletscher gedecimeerd. Of: stuk ijsschots zo groot als provincie Utrecht maakt zich los van Noordpool. Pats: het échte smeltwerk. (Vooral de toevoeging: zeven ijsberenfamilies in paniek)
Gaat deze rubriek over tijdschriften? Ja.
Alle klimatologen van de tijdschriften(en kranten)wereld roepen al jaren, in steeds andere woorden en tegenwoordig ook twitterend op iPad: de tijd van de grote publieksbladen is voorbij, de hele communicatiewereld gaat nog drie keer over de kop. Dikke rapporten, mooie congressen, geheime interne studies over de toekomst van de ‘ouwe printmeuk’. Murw gebeukt mompel je dan: ach, er zijn meer tijdschriften dan ooit. Of: mijn zoontje van 8 leest graag de Donald Duck. Of: dat blad Happinez, dat is toch een succes?
Tot er opeens een gigantisch stuk ijsberg afbreekt. Weekblad YES failliet!
Páts.
En de ijsberenfamilies zijn niet eens in paniek, het zat er al jaren aan te komen. Weekblad YES: de klassieke vraagbaak voor jonge onzekere meiden. Het weekblad waarin generatie na generatie kon lezen wat een tongzoen was en dat je al die naarbedsmoesjes niet moest geloven. En nu nóg elke week: hoe krijg ik hem, hoe hou ik hem, hoe dump ik hem. De laatste jaren werd de doelgroep-leeftijd wat opgekrikt, YES-meiden werden opeens YES-jonge vrouwen. Maar het tienerblad-imago bleef kleven, vooral door de vormgeving. Fundamenteler: in 2010 halen jonge vrouwen hun info niet meer uit een drie weken geleden gedrukt weekblad. Je gaat niet wachten tot de YES(of de Viva, of de Fancy) toevallig een keer jouw probleem op de planning heeft staan, voor die tijd ben je al zwanger. Klik klik klik en je zit drie forums verder. Iedereen praat en mailt en smst veel meer en openhartiger dan vroeger. Ook zo n lul van een leraar? Ook lesbisch? Vóor Sex in the City, echt vroeger dus, las je zoiets alleen in tijdschriften. Vroeger was tijdschrift YES je wekelijkse beste vriendin. Nu bespreek je het gewoon met je beste vriendin.

DIVA
Ook glossy maandblad DIVA stopt. En MIND. En al die tijdschriftentitels die terminaal zijn, maar nog in de ontkenningsfase zitten. Ze worden verkocht omdat ze slim in een tijdschriftenpakket zitten(Primo) of aan het champagne-infuus van een gelijknamige beurs hangen (Miljonair). Bladen als RED, AvantGarde, Nouveau, NUSport, GREEN.2, ik doe een greep uit twintig: kandidaat ijsschotsen, hoe goed gemaakt ook. Nieuws: binnen twee jaar iedereen een gratis iPad. In dezelfde krant: het NS-spoorboekje gaat digitaal. En op menig jeugdbladredactie zijn cliniclowns gesignaleerd.

MAX
En toen het goede massabladnieuws! Omroep MAX komt met het weekblad MAX-Magazine. Omroepgegevens, ‘ouderwets mooie verhalen’ en een solide vormgeving. In éen klap een paar honderdduizend abonnees. Zie je wel, mailen we straks: massaprint is niet dood. MAX-magazine wordt een mooi congresverhaal.
En laat de klimatologen dan maar zeggen: ouwe meuk voor ouwe meuk.