Coach

Magazine Runner’s Coach: dé actuele Halve Marathon Gids, met 128 vragen. Of Men’s Health Coach Magazine: voor 203 keer een strakke buik of 468 simpele tips voor je beste jaar ooit.
Coach is een mooi coverwoord, een coach daar héb je wat aan.
Magazine Bandcoach?
Zeg niet zomaar never heard of it in het bijzijn van kenners, want Never Heard Of It is de naam van een Engelse band – waar je ook nog nooit van gehoord hebt.
Een paar citaten uit het voorwoord van gitarist/hoofdredacteur Reinout Burgers. ‘Muziek is eerlijke kunst, je hoort letterlijk elke valse noot’. En: ‘Als ik naar een concert ga, wil ik zien dat de muzikanten het publiek in hun klauwen pakken en het dak van de zaal afblazen’. Even verder: ‘En tegen al die bands die op het podium in hun veilige zone blijven, zeg ik: wees niet bang voor de boze zwarte wolf, want als je in je comfortzone blijft, vind je nooit die essentiële timing en groove’.
Alsof hij het over bladenmaken heeft.
Alleen leuke bladen stappen af en toe uit hun comfortzone, alleen venture-bladenmakers trotseren de boze zwarte wolf. Heel af en toe zie je een nieuw blad met groove. Niet vaak.
Reinout is hoofdredacteur van het blad Bandcoach, magazine voor bandmuzikanten. Enthousiast blad, en inderdaad nog nooit van gehoord. Zes optredens per jaar, oplage 40.000. Frank Boeijen doceert de essentie van liedjesschrijven. Quido Nijs, de baritonsaxofonist van Caro Emerald legt uit. En percussioniste Femke Krone hield een dagboek bij van haar bezoek aan een festival in Los Angeles. In het volgende nummer: Leo Blokhuis, bekend van Whitney Houston.

Ik las Bandcoach omdat ik me zo kan voorstellen dat je lekker in een band wilt spelen en daar ook een lekker blaadje over wilt maken. Met één voordeel: in een blaadje hoor je niet elke valse noot. Worstzinnetjes vergeet je als het verhaal prachtig is. Mistige vormgeving vergeet je als de uitstraling geweldig is. Gelukkig maar, want in Bandcoach: heel veel te kleine lettertjes, om te beginnen in het voorwoord van Reinout. Uitpuilende kolommen, het riedelt maar door in Bandcoach, zonder intervallen. En toch: groove. Want: ook geen makkelijke refreintjes. Door héel Bandcoach hoor je elektrische gitaren, drumsolo s en daar in de verte, dat lijkt wel een trompet. In héel Bandcoach hoor je het speelplezier, je kickt mee op het podium, je geniet mee off stage. In het blad zegt iemand: ‘De beste muzikant is hij die weet wanneer hij niét moet spelen’. Kijk, in die zin is Bandcoach niet de beste muzikant. Eén lange jamsessie. In het blad staan 123 foto’s, en op alle foto’s heeft iemand een instrument in handen of staat zijn mond open. Schwung&Swing. Geen geflirt met apps, hebben we geen tijd voor, lekker op papier de fans bij de klauwen pakken.

Reinout wil bovendien zien dat muzikanten uit hun comfortzone komen. Uit de comfortzone komt Bandcoach zéker, maar niet op de geëikte bladenmakersmanier – en dat kan óók.
‘No groove, no glory’ is in het blad de werktitel van een mooie serie. Bandcoach haalt groove en glory uit het enthousiasme, jongens die in de garage van pa lekker knallen, een cool blaadje maken. Niet zo gelikt als menig überprofessioneel magazine. Donder op jij, met je bladenwetten, laat ons lekker pielen. Bladritme? Nog één keer en ik flikker je van het podium! Makkelijk leesbare columns? Wie zegt dat dat moet? Groot beeld? We kunnen de ruimte wel beter gebruiken! Meer emo? We zijn de Viva niet, begrijp je! Mogen we éen wedervraag stellen: is het een lekker blaadje ja of nee?
Rustig rustig, ik hou mijn mond al.