Linda’s BGF

Waar vind je dat nog, een interview uitdijend naar veertien pagina’s? Dat vind je nergens. Ook niet in de L’Homo, waar Jan Lenferink, RUR weet je wel, op veertien pagina’s wordt geportretteerd. L’Homo is ‘van de makers van Linda’, en dat merk je op elke bladzij. Op zoveel pagina’s Jan Lenferink slechts drie schamele paginaatjes tekst. Ook in de Linda-zelf is het grote interview elke keer een ander woord voor beeldverhaal. Verantwoording: één foto zegt meer dan duizend woorden. En zeker prachtige foto’s zeggen veel, die praten maar door. Jan Lenferink rokend, Jan Lenferink gapend, Jan Lenferink chagrijnig in pyama. Mooie ouwe mannentreurigheid. Inderdaad, kunnen geen woorden tegen op. ‘Sex is niet meer belangrijk, ik heb het laatst nog een keer gedaan, na veel aandringen’. Jan heeft geen geld meer en Jan kent de Jellinek. Wodka-coke en dronken op premières. Kijk, daar had ik nog wel een paar duizend woorden over willen lezen.

Maar L’Homo is van de familie Linda. En L’Homo, attendeert je op een van de geheimen van het Lindasucces. Naast prachtig turbobeeld, mooie teksten en slimme rubrieken dringt zich iets anders op. Seks. Of erotiek, zo wil ik het ook wel noemen. Alles en nog wat en Jan en alleman op elke pagina is seksgerelateerd. Beeld, tekst, cover, shopping, rubrieken, onderwerpen, reportages. Alles. Wat broeit in elke Linda wordt in L’Homo schaamteloos manifest. Tongen, cruisen, l’homme fatal, wilde nachten, heel veel zinnetjes in lingerie. En als er even geen tekst is staat er wel iemand in zijn blote bast.
Fikse start: tongende mannen op de cover. Voorwoord: Linda óver die tongen. Shopping: sixpack-stoel, naakte mannen in bad. Rubriek Cijfers: 70 miljoen zaadcellen, penisverlenging. Carlo Boszhard en Paul Haenen: jongens kussen en vreemdgaan. Filmrubriek: uit de kast. Favoriete shopping: XXL-condooms. Columnist Harm Edens wil zijn gezicht op iemands billen leggen en Leuke Man Arendo Joustra kwam l’homme fatal tegen. Muziekrubriek: leuke radioheer. Boekenrubriek: jongetjesrelatie met nieuwe buurman. Beeldreportage: gangsta jongens met ontbloot bovenlijf, waarschijnlijk verleidelijk kijkend. Daarna een hiv-reportage, matrassen in de kamer. (Trouwens, met een verhaal over Iran en ervaringen met homopesten het serieuze gedeelte). Mode: strandshorts (Zeepaardje-design!). Acteur Manuel Broekman: blote ribben, hand in broek.
Ik ben nog maar net over de helft van L’Homo.

Tweede helft: ballet en homoseks bij giraffes. Ook in het verhaal over Iran: seks en fucking. Daarna al gauw: tongenuitleg van Tygo en Thijs, oudere homo’s met groen blaadje, Ferry Doedens zonder kleren. En na de detonerende Cup-a-Soup-advertentie: T-shirt met sneue lul en twaalf pagina’s cruisen, vooral beeld. Tenslotte Evert Santegoeds in de rubriek STOM: ‘Dat de tandarts pas over drie weken een gaatje heeft’.
Zelfs dáar.

Prachtig blad, L’Homo. Voor de liefhebbers. En voor de Linda–watchers. Want L’Homo, Linda’s BGF, laat ostentatief zien wat moederblad Linda elke maand zo aanrakerig maakt.
Zoals Carlo Boszhard in L’Homo verzucht: ‘Het is jammer dat het zo vaak alleen maar om seks draait’.
Misschien jammer, Carlo. Wel professioneel.