Icoon

Elk praatje voor studenten heet tegenwoordig een college. Dus: ik gaf college. Over iconische tijdschriften. Dat die moeten uitkijken. Ze worden gekopieerd, ze worden ingehaald, remmende voorsprong, succes als slaapmiddel. Na een half uurtje zei iemand (intelligent, alert, goed formulerend): ‘U heeft het steeds over Avenue, wat is dat, wat bedoelt u daar mee?’

Ik startte mijn riedel.

Avenue was ooit een schoolvoorbeeld, enig in zijn soort. De eerste glossy van Nederland. In Avenue gebeurde het, vanaf 1967. Wat we nu doodnormaal vinden, wat je nu zelfs in massabladen tegenkomt, begon met lef en smaak in Avenue. Een bekende schrijver op reis sturen en zijn verhaal afdrukken op 16 pagina’s. Jan Cremer (‘Wat bedoelt u met Jan Cremer?’) naar de Noordpool, naar Mongolië, in gezelschap van een topfotograaf. Sla nu een Libelle open en Jan Siebelink start zijn motor al. Renate Rubinstein (‘Wat bedoelt u met Renate Rubinstein?’) runde in Avenue de eerste literaire tijdschriftbijlage. Wina Born, ‘Wina wie?’, introduceerde haute cuisine op tijdschriftpagina’s, Delicious avant avant la lettre. Paul Huf, die van ‘Vakmanschap is meesterschap’, ‘wat bedoelt u daar mee?’, maakte zijn tijdschriftdebuut in Avenue.
Allemaal niets van over. De eerste glossy van Nederland werd volledig overvleugeld, tijdens het slaapwandelen voorbij gelopen door tijdschriften als Elegance, JFK, GlamCult, Blend, Vogue.

College ‘historisch besef’ ging een paar minuten verder met het blad Linda. Ook bij lancering verpletterend nieuw, formule-icoon, maar nu al vaak geïmiteerd, op onderdelen of in zijn geheel.

Gelukkig kwam ook de vraag over Playboy.
Icoon Playboy is klaarwakker, toch zijn de oplagecijfers zorgelijk. Het begon ooit met lef en smaak in Playboy: een interview op talloze pagina’s. En ook nog schitterend gefotografeerd. Those were the days. Elke serieuze glossy heeft nu zijn Playboy-interview. Elke Esquire, elke Park, elk dagbladmagazine claimt het langere gesprek. Playboy-lifestyle in welke vorm dan ook, van horloges tot autoaccessoires: elke maand in twintig andere glimmende bladen.
Maar Playboy had nóg iets exclusiefs. Esthetisch naakt, BN’er of niet. Helaas ook ingehaald. Zelfs chique sportbladen doen er aan, het is maar een klein stapje voor een zwemster of een turnster. Om maar te zwijgen over veelvraat internet. Alles wat Playboy beroemd en exclusief maakte, zie je nu duizendvoudig op al je schermen. Toch heeft Playboy-print op naaktgebied haar voorsprong behouden, vaak door opvallende invalshoeken. Zoals nu.
Wat doe je, in barre verkooptijden, met een lange sportzomer voor de deur? Je speelt je bestaansrecht helemaal uit. Naakt, naakt, naakt. En je noemt het The Sports Issue. Nog nooit zoveel naakt in één Playboy gezien. Playmate Iris: ‘Schiet de ballen in de kruising’. Een elftal naakte meiden in het stadion van de EK-finale. Playmate Lien op de uitklapper, op haar rug de route van de Tour de France, want die komt ook nog. Johnny Prikkeldraad Hoogerland over wielrennen en seks. Rafael van der Vaart niét over voetballen en sex. Maar Rafael wel op de cover, genietend tussen de benen van een bunny.
Helemaal bestaansrecht Playboy.