Pure liefde te koop, voor 10 euro
Natuurlijk is er een rubriek ‘Overleden’: Prinses Poetri Baartman, Chopin van der Vliet, Malle Mauw Mante. Natuurlijk is er een namenrubriek: ‘In de Binnengasthuisstraat wonen sinds kort Broek en Pietje’ (Pietje trouwens naar kanariepietje: er komt soms een tsjilpje uit de poes). Natuurlijk is er een nieuwsrubriek: ‘Kat smokkelt zaag en mobieltje gevangenis in’. Natuurlijk is er een boekenrubriek: drie boeken met de titel ‘Kat in de stad’. Natuurlijk is er een fotorubriek, een designrubriek, een reizenrubriek. Er wordt aan geschiedenis gedaan (Maarten van Rossem) en aan wetenschap (‘Muis kan angst voor kat definitief verliezen’). En wat is een blad zonder relatie-item? Dus: ‘Kat gekidnapt door jaloerse ex-echtgenoot’.
De Poezenkrant (oplage 3500) is net een echte krant. Dus kwam op enig moment ook de aankondiging: we gaan naar compact! ‘Met de verschijning op het compacte formaat volgt De Poezenkrant (ook wel PoKra, ook wel PK, ook wel, jaja, PZNKRNT) een landelijke tendens, veel kwaliteitskranten gingen ons voor’.
Gelukkig is De Poezenkrant nou juist niét net een echte krant. Een greep in het colofon: ‘De Poezenkrant verschijnt onregelmatig vanaf 1974. Een abonnement is af te raden, abonnementen (10 euro) zijn geldig voor drie nummers, kunnen dus wel een jaar of vijf duren! De meeste abonnees zijn dan allang verhuisd, overleden of niet meer geïnteresseerd. Koop de Poezenkrant los, als je één nummer gezien hebt, heb je ze allemaal gezien’.
Allemaal superieure onzin, want elk nummer is anders. Het formaat is anders, de typografie is anders, de papiersoort is anders. Soms lijkt de PK op National Geographic, soms op een Penguin pocket, soms op The Sun met diverse pin-ups. (NYA! NYA! NYA!) Maar altijd: de liefde voor het detail spat van elke pagina. Kleine bijzondere fotootjes, subtiele ingezonden mededelingen, bizarre poesgerelateerde gebeurtenissen, opgetilde trivialiteiten. Geen lettertje staat verkeerd. Creatie: Piet Schreuders, ook bekend van VPRO Gids. In en rond het blad kom je ook directeur P. Schreuders tegen en redacteur Peter Schröder, terwijl Hanna Schreuders ‘Hanna’s Hoekje’ verzorgt. Dus wie is Piet wel en wie is Piet niet?
Wat veertig jaar geleden met studentikoos knutselen en plakken begon, werd een voorbeeld en krijgt volgend jaar in Amsterdam een grote overzichtsexpositie. Maar… er zijn gevaarlijke modieuze tendensen! Je hebt internet nodig om zo’n type tijdschrift te kunnen maken. Maar Piet, maar directeur P., maar meneer Schröder, maar Hanna S., laat het daarbij. Ik zie twitterende poezen. Ik zie poezen op Facebook (Poekie Klerk!). My God, ik zie katten die De Poezenkrant liken (één k). Terwijl De Poezenkrant bewijst: de kracht van print is dat het print is. Liefdewerk nieuw papier, elke keer weer.