Rob’s Kiosk: 2016!

Soms hoef je niet door dikke sociologische rapporten om scherp te kunnen analyseren hoe alles en iedereen om ons heen in beweging is. Soms is in de kiosk kijken genoeg. Welke nieuwe tijdschriften zijn gelanceerd, welke oude tijdschriften zijn gestopt? Kijk in tijdschriften en je bekijkt ons reilen en zeilen. Waar houden we van? Wat doen we? Wat kopen we graag, en vooral: hóe?

Alleen al de afgelopen maand: het blad Taptoe stopt, het blad Candy stopt, het blad Wild van Freek werd gelanceerd. En zonder te checken durf ik te zeggen: er zijn ook vast weer een paar nieuwe shopping-sites gelanceerd. Niet toevallig ontstond Playboy in de preutse jaren vijftig van Amerika. Oei oei wat zien we daar? Een borst! Een bil! Nee, nee niet verder naar beneden, een spannende navel is meer dan genoeg. Niet voor niets ontstond ‘onze’ Viva eind jaren ‘60. Vive la vie, jonge vrouwen leefden zich uit in een nieuwe relatiemoraal: ‘Alleen bij vreemdgaan voel ik mijn G-plek’. Libelle glorieerde na de oorlog om thuis, het domein van de vrouw, alles beter te laten verlopen. Glossy’s als Cosmo en Elle beleefden hoogtijdagen in de jaren ’90: laat maar zien dat het leven leuk is, geniet er van, geld moet rollen, ook geleend geld.

Candy

En vanaf nu, anno 2016, dus verder zonder het blad Candy. Candy bestond dus nog! Ooit was de oplage 135.000, het blad heeft 48 jaar bestaan. Uitgeefster Sandy Wenderhold zegt: ‘Wie nu op zoek gaat naar de Candy, heeft het niet makkelijk. Candy lag nergens meer voor het grijpen, zelfs de pompstations, die 60% van de oplage verspreidden, lieten het afweten’. Sandy: ‘Met het verdwijnen van Candy verdwijnt de onbezorgde seks die niet te ingewikkeld is, rauw en eerlijk’. ‘Jammer voor de vertrouwde lezer, hij krijgt overal de schuld van, vrouwen worden dominanter, met hun eigen inkomen, en dan moet die arme gozer nu stiekem achter een beeldschermpje’. ‘Ook was Candy niet meer echt exclusief, kijk naar vrouwenbladen, kijk naar films, lees thrillers. Tieten voor en tieten na’. Candy is aan alle kanten ingehaald, op papier en online.

Taptoe

Maar ook Taptoe dus weg. Het andere uiterste. Begonnen in de veertiger jaren als een blad voor de catechisatie, in zwart/wit. De laatste jaren ging het al de kant van ‘adventure’ op. Maar helaas, ook kinderen tussen 8 en 11 hebben zoiets als een iPhone. Het moet allemaal kickeriger, sensationeler. Daarom nu het blad Wild van Freek. Freek Vonk, het leukste en grootste kind van Nederland nam Taptoe over, op basis van zijn tv-programma. Gevaar! Spanning! Eng! Vriendelijk schreeuwerig vormgegeven, enthousiaste teksten, 100% DNA-match met Freek. Op de cover een tijger en een gevaarlijke leguaan. ‘Hoe overleef je een tijgeraanval?’ ‘Toen ging het bijna mis’. Natuurlijk geen gewoon quizje maar ‘De Grote Gif Quiz’.

Allemaal logisch, het is 2016. Televisie en al die andere schermen geven papier een zetje. Een zét. Een zet over de afgrond (Candy), of een duw naar een nieuw leven (Freek). Met op het netvlies de rusteloze beeldgeneratie van nu.

 

Citaten

‘Ron Jans zal nooit trainer worden van Ajax of Feyenoord, omdat hij van te hippe muziek houdt en daar steeds over praat in interviews.’ (Nico Dijkshoorn, Voetbal International)

‘Ik kan nooit Pierre Bokma worden, en dat moet ik ook niet willen. Ik wil de allerbeste Géza Weisz worden.’ (Géza Weisz, tijdschrift JAN)

‘Het kan zijn dat een man angst heeft of ik wel kinderen kan krijgen. Nou, dat kan bij mij.’ (Paralympisch sporter Jiske Griffioen, tijdschrift Helden)

‘In Engeland zal Louis nooit meer werken omdat hij zich gedroeg als een clown. Bij Bayern München was het meteen klaar toen hij een lederhosen droeg.’ (Nico Dijkshoorn over Louis van Gaal, Voetbal International)

‘Schandalig: een miss ruikt aan de kont van een ander.’ (Fotograaf Amy Lombard in Linda. Over een internationale hondenmissverkiezing)

‘Dat mijn vader wakker werd toen ik twee dames mee naar huis nam voor een trio, was al niet handig. Maar losgaan op het balkon! Automobilisten toeterden naar ons.’ (Thomas, 29, Cosmopolitan)

‘Voor het eerst hoorden we: er is niks meer aan te doen. Ik wist dat er slecht nieuws kwam, maar niet dit.’ (Snowboarder Bibian Mentel, 34, waarbij in juni opnieuw kanker werd geconstateerd, tijdschrift Helden)