Rob’s Kiosk: Verder…

Soms blijkt dat ik ‘lid van Yarden ben’. Van de bekende uitvaartvereniging/verzekering krijg ik twee keer per jaar het ledenblad ‘Verder’. Mooie naam. Ik zet mijn tijdschriftenbril op en blader, ook door het online-blad van concurrent Dela. Uit de Dela-kroniek: ‘Nou mam, tot morgen’, zeiden we voordat we de kamer verlieten. Ze lachte nog. Ze is in diepe slaap geraakt en niet meer wakker geworden’. In dezelfde kroniek elke keer een mooie aflevering van de serie ‘De appel en de boom’, over dat de appel er niet ver van valt. Nienke, over grootvader Gerrit-Toekan-van der Valk: ‘Wij zijn de kers op de appelmoes niet vergeten’. Natuurlijk staan de Dela/Yarden-publicaties vol met mooie aanbiedingen, kortingen zus en kortingen zo, update nú uw verzekering, dit zijn de beste uitvaartconsulenten (‘Wij!’), zó wordt u vrijwilliger en ‘Wilt u dat er professioneel gezongen wordt bij de uitvaart? Boek daar en daar’. Of ga naar de theatervoorstelling ‘Rouw op je dak’. Maar de uitvaartuitgaves geven niet alleen nuttige info, impliciet is het in alle verhalen steun&toeverlaat: kijk die weduwe denkt er zo over, kijk die terminale patiënt heeft het zó geregeld. Daarnaast is de schrijfstijl consequent sober en zorgvuldig. Dat lijkt logisch, dat is het ook, maar je moet het wel met elkaar afspreken. Goddank nergens kek modieus gedoe(‘Ben ik hier op een kinderpartijtje of wordt er straks gecremeerd?’), overal herkenning. Op de cover van Yardens ‘Verder’: ‘Karin Bloemen over haar moeder’, ‘Een laatste afscheid op het water’, ‘Ze wilde niet weg bij mij en onze dochter’, ‘Prachtig om op een afscheid te mogen zingen’, ‘Cees en Jolanda leven nu’. Cees heeft ALS en zegt in het blad: ‘We hebben vandaag, morgen en overmorgen’. Hij leeft op sondevoeding en ligt ’s nachts aan de beademing. Hij is volledig afhankelijk van met name Jolanda, zij heeft al drie jaar onbetaald verlof. ‘We redden het met z’n allen’, zegt Jolanda. Niet alleen de verhalen zijn troostrijk, alles in het blad wordt ondersteund door een consequent fotografiebeleid. In het blad tel ik vijftien gezichten en niet éen gezicht is in mineur, ook dat van Cees niet. Er wordt niet geschaterd, stel je voor, men doet niet uitgelaten, stel je voor, maar de beelduitstraling is positief. De ogen van Karin Bloemen hebben een ingehouden glinster, ze schrijft in een column over de uitvaart van haar moeder: ‘Op haar afscheid kon ik eindelijk de waarheid vertellen’. Yardens Manager Verenigingszaken Anita zegt: ‘Durf los te laten. Er komt altijd iets voor in de plaats dat bij je past’. Boeddhist Thubten Wangmo, religieus leraar, zegt: ‘We begeleiden de overledene naar een volgend leven’. Belinda vertelt over live zingen op een afscheid, Vivian praat over troost, vrijwilligster Marja wordt rijk van een glimlach en in een kader wordt uitgelegd wat olifantenverdriet is. Snel naar de puzzel in de Dela-kroniek. Opdracht: ‘Streep twee letters weg, de overgebleven letters zijn de oplossing’. Je ziet toepasselijke woorden als Delen, Verzekeren, Wens, Doorgeven. Pardon beste Dela: hoezo, er valt iets weg en de oplossing is nabij? Maar dat is waarschijnlijk veel te cynisch gedacht. Toepasselijke prijzen te winnen, trouwens. Kaartjes voor de voorstelling ‘Scherven brengen geluk’. Of een getekend portret. Of het kookboek ‘Een leven lang koken’.

 

Citaten

‘In ons gezin was geen sprake van modieuze fratsen als problemen uitspreken’ (Midas Dekkers, over gezinnen met meervoudig gehandicapte kinderen, tijdschrift Lotje &Co)
‘Mijn relatie is onlangs uitgegaan. Ik ben erg verdrietig maar stuurloze snotterpartijen heb ik niet meer’ (Schrijver Peter Buwalda, Psychologie)
‘Ik wórd Fenna. En als ik een dagje vrij ben zwaai ik per ongeluk naar mijn collega’s, de politieagenten op straat’ (Wendy van Dijk speelt rechercheur Fenna Kremer in Moordvrouw, tijdschrift Linda)
‘Nooit had ik gedacht dat ik ook nog maar éen dag van huis kon zijn’ (Machteld, moeder van Simon die een hersenbeschadiging heeft, tijdschrift Lotje&Co)
‘Zelf zou ik kapot gaan als mijn zus een kind kreeg en ik was er niet bij. Maar ik denk niet dat het goed komt met mijn familie’(André Hazes jr, tijdschrift Linda)
‘Je moet jezelf niet overschatten. Als ik eruit stap komt er gewoon een andere gek, die nog platvloerser is’(Johan Derksen over Voetbal Inside, Panorama)