Rob’s Kiosk: Geschonken

Ik las op twee plekken een interview met violiste Min Kym (38), voormalig wonderkind. Over rouw. Zeven jaar geleden kwam er een dramatisch einde aan haar liefdesrelatie en ze schreef er een boek over. Titel: ‘Verloren’. Na een periode van rouw moest ze zichzelf opnieuw uitvinden. Attentie: het dikke boek (350 pagina’s) gaat niet over het verlies van een dierbaar persoon, het gaat over het verlies van een viool. Haar Stradivarius, (uit 1696, waarde 1,5 miljoen) werd gestolen, op een treinstation. Eén moment van onoplettendheid veranderde haar leven. Na de diefstal is ze compleet lamgeslagen, ze kan heel lang niet spelen, ze kan zelfs geen muziek meer hóren. Je zou zeggen: andere violen genoeg, ook tópviolen. Maar zo eenvoudig ligt het niet. Min Kym: ‘Als je erg veel geluk hebt, vind je met je instrument de volmaakte match. Dat geluk had ik op mijn 20^ste’. We zijn nu jaren verder. ‘Ik heb nu een Amati in bruikleen. Het is gelukkig een heel ander instrument waardoor ik ‘m niet steeds ga vergelijken met mijn Strad’. Boven een interview stond: ‘De weduwe Stradivarius’.

Het verhaal ‘Strad&Min Kym’ is verhelderend over de soms unieke band tussen een muziekinstrument en de bespeler. Hoe nauw dat steekt. Hoe bijzonder. Hoe onvervangbaar. Hoe onbetaalbaar, letterlijk en figuurlijk. Een beetje Stradivarius kost een miljoen, dat geldt niet voor alle klassieke top-instrumenten, maar over het algemeen zijn ze voor de bespelers onbetaalbaar. Maar gelukkig bestaat het NMF, Stichting Nationaal Muziekinstrumenten Fonds. De stichting NMF (beschermheer ZKH Prins Constantijn) geeft aan talentvolle musici muziekinstrumenten in bruikleen, alleen al in 2016 werden 63 jonge mensen aan een viool, een cello of een harp geholpen. Het NMF beheert 450 instrumenten.

Natuurlijk verschijnt er ook een jaarverslag, maar het NMF máakt daar wat van, maakt er een volwaardig glossy tijdschrift van. Uiteraard staan alle financiën op een rij, maar het is een tijdschrift, 84 pagina’s dik, dus lees je over de Pietro Guarneri, een viool uit 1725. ‘De aankoop van deze viool ging niet over éen nacht ijs. Drie keer moest een selektietraject beëindigd worden’. Maar ook, zie de coverteksten: ‘Vijf persoonlijke banden met een topstuk’, ‘Help, mijn kind heeft talent’, ‘De grootste schenking in 10 jaar’. ‘Kopstukken&Topstukken’. Kopstuk Janine Jansen over talent Noa Wildschut: ‘Noa is op veel fronten verder dan ik op mijn 15^e’. Even verder een ‘mooi’ verhaal over een schenking onder tijdsdruk. Er kwam een voicemail bij het NMF binnen, een oude man die moeilijk spreekt wil een bijzondere viool schenken. Meneer G. uit M. Een lang emotioneel verhaal van een topviolist die een maand voor zijn dood zijn viool wil doorgeven. Wat lukt.

Geen gewoon jaarverslag dus, maar een voorbeeld-jaarverslag. Ik zou haast schrijven: ‘Prachtig van klank en uitvoering, bijzondere solo’s, overal de juiste toon’. Over een zeldzame cello wordt gezegd: ‘Een oude heer met twee vaders’. Had Min Kym kunnen zeggen. 

Citaten

‘Kiek effe wat een patat (Venloos voor lekker ding, red)ons Sjuul geschaakt heeft’ (De moeder van Sjuulke Titulaer over Sjuuls nieuwe vriend, &C)
‘1 op de 3 Britse mannen is zo dik dat hij zijn penis niet kan zien als hij rechtop staat’ (Linda)
‘Kabouter Plop is natuurlijk te verschrikkelijk voor woorden’ (Aart Staartjes, ‘meneer Aart’, V-magazine)
‘Elk huisje heeft zijn kruisje, zei mijn moeder altijd, maar sommigen dragen een hele kerk op hun rug’ (Tatjana Simic, Privé)
‘Al zakken mijn tieten als theezakjes tot op mijn navel, ik laat ze met rust’ (Saskia Noort werd 50 en neemt beslissingen, Linda)
‘Als tiener dacht ik wel dat ik gay was. Dat leek me ook best leuk’ (Giel Beelen, Wendy)