MediaWatch Rob van Vuure: printmagazines bereiken in totaal 11,4 miljoen mensen

De als ‘bladendokter’ bekend geworden hoofdredacteur en bladenmaker Rob van Vuure is ‘mediawatcher’ in MarketingTribune. Het vakblad heeft hem gevraagd in de rubriek Mediawatch opvallende trends en ontwikkelingen in de wereld van on- en offline media te spotten en duiden.

20.000

Heel vroeger bestonden tijdschriften als PLUS en ZIN niet, er waren niet genoeg ouderen die interessant waren, voor 50-plussers stond in bladen als Libelle en Margriet net genoeg informatie. Vroeger was Vrij Nederland een toonaangevend opiniërend blad, de dagbladen beperkten zich nog tot het nieuws en lieten de rest aan de weekbladen over. Vroeger was Voetbal International een groot onmisbaar informatief tijdschrift, nu is de oplage gehalveerd, online heeft de macht gegrepen. Wat ik wil zeggen: opeens verdwijnt een doelgroep, opeens verschijnt een doelgroep. Opeens grijpt een ziekte zó om zich heen dat je er een compleet tijdschrift over kan maken. Opeens is er een tijdschrift voor vroeggeborenen. Voor darters. Voor transgenders. Let op: over vijftig jaar wordt een blad voor 100-jarigen gelanceerd. Opeens zijn er zoveel mensen gescheiden en weer hertrouwd, zijn er dus zóveel stiefkinderen dat je er een volwaardig tijdschrift over kunt maken. Jaarlijks wordt in Nederland 40% van de huwelijken ontbonden, in bijna 20.000 gevallen waren daar kinderen bij betrokken. Dus ligt nu in de winkel: tijdschrift STIEF. Subtitel: ‘Voor stiefouders en iedereen die met stiefouders te maken heeft’. En STIEF slaat ook nog eens de juiste toon aan: nuchter, helder, niets verbloemend. We weten, het is niet allemaal rozengeur. STIEF is informatief, heeft een goed oog voor de problematieken. Niet belerend, niet saai, op tijd veel emotie. ‘Ik leefde in zijn rugzak van rouw’. ‘De jongste kroop al na een uur op schoot. Dat was een magisch moment’. Alle onderwerpen komen aan bod: Opgroeien met gescheiden ouders/Een kleintje erbij/Ze had geen idee waar ze aan begon/Hoe deal ik met verschillen in de opvoeding/Ik voelde me behoorlijk in het diepe gegooid/Een voordeel van de stiefrelatie is dat je wat meer afstand hebt/. En: ‘Kunnen ze wennen aan een andere man op de plek waar hun vader altijd zat?’ Met wat tact wél. Veel interviews, heldere columns en de therapeut die duidt. Ook over de ‘Vergeten laag’ in het samengestelde gezin: de stief-oma’s en de stief-opa’s.’ ‘Ze overleed in de slaapkamer waar wij nu slapen. Op de badkamer stonden al haar spulletjes nog op de plank‘. En Annemieke, over haar stiefzoontje Tijs (zijn moeder Elles overleed): ‘Tijs vertelde eens hoe Elles altijd chocopasta in twee kleuren op het brood smeerde, de witte pasta op de ene helft, de bruine op de andere helft van de boterham. Dat doen wij nu ook, want door zulke dagelijkse dingen blijft iemand altijd een beetje bestaan’.

 

114

Hé daar ligt het tijdschrift Present, 114 pagina’s dik, een uitgave van boekhandel Paagman (Den Haag). En wat blijkt: een geweldige vorm van klantenbinding. Koop of bestel een boek en je krijgt ook Present. Het is geen bláad-je, het is geen geüpgrade brochure, het is geen hapsnapblabla-kijk-ons-eens, paar nietjes er doorheen en we noemen het tijdschrift. Present is mooi strak vormgegeven, slim ingedeeld, goed van bekopping, niks mis met de fotografie, en interviews die nergens anders misstaan. Professionele cover en coverteksten. Candy Dulfer: ‘Je mag als vrouw niet zeggen dat je de beste bent’. En: ‘Ik was te vroeg met seks maar ik heb er geen trauma aan overgehouden’. Yvon Jaspers: ‘Dit is het meest persoonlijke wat ik heb gedaan’. En: ‘Ik wil de fika hier ook introduceren’. Fika is een Noors gerecht, geen judogreep. Tommy Wieringa: ‘Ik groeide vrijwel zonder toezicht op. Als ik als kind bij mijn moeder op bezoek ging, moest ik liften, anders kon ik het dorp niet uit komen’. Mooie columns van Arthur Japin en Yvonne Keuls. Een reportage over biografieën (‘Smullen van andermans leven’) en er komen vertalers aan het woord: ‘Als ik een zin lelijk vind, maak ik ‘m mooier’. Paagman (wereldberoemd rondom de Frederik Hendriklaan, ‘de Fred’, het bekende Haagse winkelgebied) laat niet alleen door dit ‘relatiemedium’ zien dat het meer is dan een doorsnee boekwinkel: er is een soort café, er zijn allerlei andere activiteiten. ‘Sorry Bol.com, ik was bij Paagman, voor de zoveelste keer. Lekker rondgekeken, lekkere cappuccino, lekker blaadje’.

 

1068

Aflevering 1068! En in elke aflevering ‘twee complete romans’, voor hen die nooit een roman lezen. Het bestaat nog en het gaat maar door, de Favoriet Reeks. Uit de toelichting: ‘Dr Anne Maas, trauma-arts, redt met hulp van de ambulancebroeders Tünnes en Klinkmüller menig mensleven. Na opname in de Landau-kliniek (hé, toch lui uit het Duits vertaald, RvV) houdt haar verantwoordelijkheid eigenlijk op, maar Anne kan het niet laten zich ook daarná te bekommeren om het wel en wee van de mensen die ze met de ambulance heeft binnengebracht’ (Einde toelichting). Een geweldige karaktertrek voor een dokter waarmee je een reeks wilt opzetten! De laatste regels uit de roman ‘Ongelukkig toeval: ‘Dat lijkt me heerlijk! Opgetogen over zoveel goed nieuws besloot Ingelore de fles wijn die Günther (wéer u umlaut, RvV) had meegenomen meteen open te maken. Op de toekomst, zei Günther terwijl hij zijn glas hief. Op mijn hart, plaagde Ingelore, dat gelukkig weer klopt zoals het hoort! Al klopt het nu wel ietsje sneller, moet ik toegeven…’ Vul het voor die drie puntjes maar in. Meer dan duizend afleveringen! De Favoriet-reeks vult zonder veel praatjes het gat waar bladen als Libelle en Margriet en Vrouw met enige hovaardij niet meer naar omkijken.

 

5

Humberto van de pakkenlijn. Humberto van de stoelenlijn. Humberto van een dansshow in ZiggoDome. O ja, Humberto van RTL Late Night. Dus de hoogste tijd voor nóg iets: na Linda en Maarten en Wendy en &C ligt de fotoglossy Humberto in de winkel. ‘Winter 2018’ staat op de cover. Zal er ooit een keer ‘Zomer’ komen te staan? Goede vraag. Want wat is het raadsel van dit blad? Een insektenfotograaf, een haaienfotograaf, Frans Lanting, Klaas Jan van der Weij, Guus Dubbelman, Ranomi Kromowidjojo, Ellen ten Damme, columnisten en na sluitingstijd ’s nachts in Artis mogen fotograferen. Dat heb je allemaal, dat mág allemaal, daar krijg je de ruimte voor en toch.. en toch..en toch: sáai. Op twee of drie foto’s na glijdt het blad door je vingers, bereikt het nergens je netvlies. Keurig. Gelikt. Obligaat. Veel keurige portretten. Obligate landschappen. Erg flauw om te zeggen: het blad Humberto is helemaal Humberto Tan. Flauw, maar ik skip de gedachte niet. Het blad heeft geen stekels. Het geheim van een goed gemaakt blad is ‘prikkeldraad’. Door het goed aangebrachte prikkeldraad blijf je door het hele blad heen nét op tijd aan iets hangen, ga je nét op tijd lezen, raak je nét op tijd gefascineerd. Met het gevolg dat je er nog dagen mee geconfronteerd wordt. De glossy Humberto krijgt dat niet voor elkaar. Beeld is steeds belangrijker geworden, zeker in een fotoglossy, maar dan wél goed kiezen, goed uitsnijden, goed ordenen. De coverfoto belooft wel iets. Kijk uit Humberto, je lacht wel maar er komt een ijsbeer aan! Maar ja, dan lees je de belangrijkste covertekst: ‘Op Pad’. Je leest ook: ‘Op bezoek bij..’ Je leest: ‘De levenstaak van.’ Je leest: ‘Ranomi kan niet zonder water’. Verder nauwelijks ingevuld. Allemaal vaag, vijf keer wegglijdend vaag. Dan maar snel naar een quote van scheidsrechter Bas Nijhuis, ook in het veld geen flauwe muis: ‘Mijn dierenverzameling begon met Klaartje, een geit. Klaartje haalde ik ooit op in de Achterhoek. Maar omdat de kattenbak geen goede plek bleek voor het vervoer, zette ik haar maar naast me op de passagiersstoel, keurig in de riemen. Soms stak ze haar kop uit het raam, dat moet een koddig gezicht zijn geweest’. Helaas geen foto van. Snel naar de mooie quote van topfotograaf Brendan de Clercq: ‘Als je in de fotografie het licht begrijpt, kun je een dagje voor God spelen’. En die van insectenfotograaf Leon Baas: ‘Inderdaad, met een kanon op een mug schieten’ (Hoe ik ook zocht, daar geen deal met Canon gevonden)

 

208

De serie ‘Alles over Geschiedenis’ laat pér aflevering zien hoe interessant het verleden is en hoe sáai de meeste geschiedenisboeken zijn. In ‘Alles over Geschiedenis’ veel beeld, veel kort werk, veel kaders, veel koppen en tussenkoppen. Elke aflevering een lesboek! En natuurlijk zijn er Specials. Deze keer: ‘Spionnen en Geheime diensten’. Dat kan niet stuk, en dat blijkt ook. Geheime missies. Clandestiene oorlogen. Belangrijke ‘spelers’: CIA, KGB, M16 en ook de BVD. Superspionnen. Het enige wat er op af te dingen is, is het obligate. Noem tien spionnenverhalen (Israël, WO-2, Argentinië, WO-2, WO-2, WO-2, Stalin, WO-2, Philby, WO-2, James Bond, WO-2, WO-2) en ja, ze staan er in. Denk er foto’s bij en ja, ze staan er in. Denk er quotes bij en ja, ze staan er in. Maar ik geef toe, sommige verhalen kun je meer dan éen keer lezen. O ja, en noem eens een vrouwelijk spion? Ja, ze staat er in. Mata Hari. Zo’n beetje de enige vrouw in de hele special met 208 mannen. Voor de zoveelste maal die foto. Die bh. Die hand achter haar hoofd. Voor de zoveelste maal gelezen: ‘De gangbare blinddoek werd geweigerd’ en ‘Mata wilde haar handen niet aan de paal gebonden hebben’. Voor de zoveelste maal. Prima. Op naar zoveelste plus éen. Even creatief met jaartallen husselen en er is wéer een aanleiding.

 

4,7

Wat is er aan de hand met print? Er is dit aan de hand: het bereik van printmagazines is al jaren stabiel. Stabiel, dat is nieuws. Het bereik zakt niet, dat is nieuws. Voor de vierde keer op rij (NOM Print Monitor) dezelfde aantallen. Ook voor 2017 geldt: printmagazines bereiken in totaal 11,4 miljoen mensen. Dat is 80% van de Nederlandse bevolking (13 jaar en ouder). Vrouwen lezen iets meer magazines dan mannen, ook al een eeuw hetzelfde. Altijd leuk, de top-5 miljoen-plus.

 

1. Kampioen (4,7 miljoen)
2. Libelle (1,7 miljoen)
3. Donald Duck (1,5 miljoen)
4. Linda (1,2 miljoen)
5. Vrouw (1,1 miljoen)