Excuus

Excuus
Alles wat je tot voor kort in woeste brainstorms verzon voor de cover van je blad – opvallen!, opvallen! – gebeurt nu in sneltreinvaart. Een cover moet toch kunnen praten? Een velletje papier moet toch kunnen hinniken? Een cover moet toch, Playboy, kunnen zuchten? Of, Autoweek, claxonneren?Ja, ja, ja, ja. Een cover moet toch kunnen ruiken en zingen of – er zijn zoveel soorten bladen – net op tijd een wervende boer kunnen laten? Technisch kon er al zoveel en financieel in 2011 ook. Zéker eenmalige acties zijn alleen nog maar een kwestie van lef en planning. Toenemende hoon voor het armzalige excuus 'te duur'! De Twentse krant Tubantia brengt een bijlage in 3D. Zet het bijgevoegde 3D-brilletje op en je ziet de foto’s en sommige advertenties driedimensionaal. Bild Zeitung deed verleden jaar hetzelfde, maar dan met de hele krant. Deze week gelanceerd: zingende postzegels. En natuurlijk Playboy. Waar ook ter wereld verscheen wel een keertje een 3D-Playboy-cover, alhoewel er niets on-erotiserenders is dan zo’n lullig gekleurd brilletje op je neus. De Amerikaanse Esquire, drie jaar geleden. In twee dagen uitverkocht. De cover was zwaar van de elektronica. Even op een button tippen en er ging op de cover, op een prefab circuitje, een auto rijden. Het weekblad Margriet verleden jaar: je liep in de kiosk voorbij de stapel en, omdat daardoor een chip werd geactiveerd, klonk er plotseling muziek.
In brainstorms langs zien komen: je cover als Elektrospel. Het ene contact op de covertekst en het andere contact op de juiste bladzijde, gevolg: een cover vol vrolijk flikkerende lampjes. Of, opvallen, opvallen: een permanent knipperlichtje op de cover. Kioskhouders zouden er gek van worden, anders was het allang gebeurd.

Visioen! Je stapt een tijdschriftenwinkel binnen. Bij de ingang stop je je vinger in een apparaat. Het apparaat herkent jou, want ooit heb je je vingerafdruk bij de winkel laten deponeren. Je houdt van schaken, van asperges en van Anouk. Mét je vingerafdruk is dat in het systeem opgenomen. Bij de ingang word je enthousiasmerend vanaf een schermpje toegesproken: deze week in Esta uitgebreid interview met Anouk, deze maand in JFK: dé schaakbohemiens!

Grazia
Gimmickvol, al die moderne elektronica op die ouderwetse velletjes papier. Maar je zou zeggen: sla dat stadium over en maak metéén een tijdschrift-app. Onmiskenbaar is de iPad dé reden van de versnelde printontwikkelingen. Kop boven artikel in vakblad: 'Vanuit het graf schreeuwt print wanhopig om aandacht'. Een app brengt alles in beweging, kan laten zien wat er backstage gebeurt. Twee jaar geleden deed het omroepblad TV-Totaal iets wat het tijdschrift Grazia deze week perfectioneert. Het komt samengevat hier op neer: Ilse de Lange zingt je toe, vanaf de cover. En inderdaad, daar moet je als lezeres wel wat voor doen. Op de cover van Grazia, het speciale 'Backstage Issue' zit een QR-code (Quick Response Code). Met de camera van je smartphone scan je de code. Een QR-reader is gratis te downloaden. Ilse zingt uiteindelijk 'speciaal voor jou' de akoestische versie van 'Beautiful Distraction'. En er is nog meer te downloaden: een kijkje achter de schermen van de Ilse-fashionshoot en: 'zó maak je smokey eyes in de nieuwste trendkleur'. Natuurlijk: duur. Natuurlijk: hoeveel lezeressen, buiten de vriendinnen van de redactie, doen dit? Maakt niet uit. Maandenlang denk je nog: Grazia, even scannen of ze deze keer iets bijzonders hebben.