Examenstof

Mooie examenvraag voor welke media-academie ook: beschrijf de overeenkomsten tussen de volgende reeksen.

a) Linda, Maarten, Felderhof, Catherine, Heleen, Rieu, Wubbo, Bodar, Catherine-2

b) Seasons, Landleven, Buitenleven, Landidee, Noorderland, Naober, Brabeau

c) Flow, Daphne’s Diary, MoodieZ

d) Hard Gras, De Muur, Bahamontes, Zwart IJs, 42, Matten

Examenandi, jat uit het volgende uittreksel.

Linda, Seasons, Flow en Hard Gras zijn genre-pioniers. De formule was nieuw, verfrissend en had succes. Dus dacht de concurrentie slimmig: wat jij kan, kan ik ook, snel achterop springen. Helaas concurrentie, alleen de pioniers houden het hoofd riant boven water, om verschillende redenen. Veel liever Linda dan Heleen. Eén dikke Seasons is genoeg. Flow had tijd nodig om zich te vestigen, en kreeg het. Alle formule-followers ploeteren of zijn verdwenen. De gimmick verveelt of er blijkt binnen het genre maar ruimte voor één titel. We zijn een klein landje, één dikke kont en het bad is vol.

Pionier Hard Gras overleeft. Mooie verhalen, maar vooral: voetbal. Ook De Muur, over wielrennen, blijkt blijver.

De doelgroep voor dit genre is helder: 40plus-liefhebbers met historisch besef. Je hebt wel eens van Faas Wilkes gehoord, je vader begon er altijd over, nou hier is het verhaal. Vader topvoetballer, zoon wat in zijn schaduw: Jordi, Youri, Daley. De 40-plussers hebben pa nog net zien spelen, hebben die referentie. Snel volgde Zwart IJs, over schaatsen. Ook een volkssport met wortels. De wonderbaan van Alma Ata. Maar het lukte niet, er zijn meer voetballiefhebbers dan schaatsenrijders. Magazine 42, over hardlopen, sneuvelde: te weinig Hollandse heroïek. De Muur handhaaft zich: volkssport, en een peloton tot de verbeelding sprekende namen. Het verhaal van Roger Rivière kan niet vaak genoeg verteld worden. En wat blijkt: Tiemen Groen leeft nog.

Een blad over kaatsen zou kunnen, in het Fries. Oplage 625 exemplaren. Zou niet kunnen, dus. Over postduiven! Geen Brits Oorlogsmuseum zonder opgezette postduif-oorlogsheld. Maar duivenmelkers zijn geen lezers. Darters ook niet. Een Hard Gras over tennis, alleen al de terreurvaders. Formule 1: ja. Boksen: drie keer ja, meteen internationaal. Schaken? Dat blad is er, wás er. Matten. Schaakliefhebbers zijn lezers en schakers spreken tot de verbeelding: borden vol prettig gestoorden.

Maar ook Matten brengt nu zijn laatste nummer uit. Schaken bleek geen voetballen. Alhoewel de reportage ‘Met Magnus Carlsen naar Ajax’ prachtig was. En in dit laatste nummer het dubbeltalent Simen Agdestein (topschaker, Noors voetbalinternational) royaal wordt geciteerd. Bovendien de covertekst: ‘De Edwin van der Sar van het Nederlandse schaak’. Allemaal niet geholpen. Einde reeks.

Examenstof, dat wel.