Het Gesprek

Eerlijk gezegd dacht ik nadat de nieuwe zender Het Gesprek een paar weken in de lucht was: waar blijft de uitnodiging? Elke avond een stuk of  6, 7 nieuwe gezichten, dus dat tikt aan in Nederland.

Donderdag 14 februari werd ik geinterviewd, een uur lang. Het voordeel van een uur is dat je ook af en toe een vraag terxfag kan stellen. Natuurlijk ging het over ijkpersonen, de essentie van bladenmaken. Je moet weten voor wie je iets doet. Voor wie je een leuk blaadje maakt, of wie er thuis naar jouw tvprogramma zit te kijken. Soms slaakt iemand de modieuze kreet: ik doe niet aan ijkpersonen. Ik hoor dan altijd: ik doe niet aan bladenmaken, ik kxe1n niet bladenmaken, ik doe maar wat. Ach, wat ik geinig vind, pleur ik in mijn blad. Het doet me denken aan de onderwijzer die zei: ik ben voor vrije orde. Onzin. Hij was niet voor vrije orde, hij kon geen orde houden! Of buurvrouw die zegt: ik ben voor een wilde tuin. Nee tuthola, je bent niet voor een wilde tuin, je bent te beroerd om te wieden of, nog ernstiger, je herkent het onkruid niet. Bij Seasons zeiden ze het ooit heel kernachtig: ‘Seasons is Zeist’. Prachtig.

Ik vroeg aan de interviewers in Het Gesprek: Wie is jullie ijkpersoon? Dat was een goede vraag, waar voorlopig geen antwoord op kon worden gegeven. Tzt! Waarschijnlijk heeft Het Gesprek meerdere ijkpersonen, om 7 uur kijken andere types dan om 11 uur. Definieer ze.  Op dit moment maakt het niet uit of je om 7 uur kijkt of om 11 uur. Zelfde behang, zelfde woordkeus, zelfde niveau. Zelfde tafel, zelfde opstelling, zelfde belichting.Ik ben fan van het idee achter Het Gesprek. Ooit maakte ik een boekje met zo n honderd invalshoeken voor een goed gesprek. Als je je kwaad maakt bedenk je er tweehonderd. Come on boys, kies zes interviewvormen, voor elk uur een, om te beginnen.

En…..En…..En…..

Klik voor meer op bovenstaand plaatje van de Spraakmakersuitzending van donderdag 14 februari op Het Gesprek.