Stoppen met hinniken?

Citaat: 'The app had to dazzle the senses.'
Dat lukte ook deze keer weer.
Ik zet mijn iPad uit, laat de senses tot rust komen en denk: wat een armzalig gedoe, print. Wat een mandenvlechterij, dat covermaken voor een tijdschrift. Behelpen voor, behelpen na, zeker als er wordt gezegd: kom op, er is budget, maak deze keer een cover met een technologisch snufje!
Dat was wat, Amerikaanse Esquire, twee jaar geleden. De cover van het jubileumnummer was extra zwaar van de ingebouwde chipstechnologie. Als je op de aangegeven plek drukte, kwam er op de cover een auto in beweging, met startgeluiden. Een klein circuit op je cover! Top, en natuurlijk in no time uitverkocht. En natuurlijk crashte de auto, na een half uurtje, chip leeg of wat dan ook. Dat was wat, TVTotaal, anderhalf jaar geleden. Leg het omroepblad onder de webcam, verricht daarvoor of daarna, of tijdens, drie ingewikkelde handelingen en het covermodel gaat opeens bewegen en praten. En die Playboy met foto’s in 3D is nu al rijp voor het Museum voor de Twintigste Eeuw. Achteraf: technologische opstapjes naar die duizenden app-covers van nu.

Alhoewel… covers? Een goedgemaakte app slaat de cover over, je zit meteen op de interactieve inhoudspagina. Touch links op het scherm en er start een video. Wijsvinger naar boven en daar zingt Ilse de Lange. Begin van de dazzle, zesdubbele Esquire van toen.
Hoera, schreeuwt het tijdschrift, eindelijk hebben we ook een app. Het eerste wat je vervolgens ziet, is de cover van de printversie.
Horseless carriages!
Toen de verbrandingsmotor werd ontdekt, bonden ze deze vast op een paardenkar en reden er trots mee rond. Nieuw! Het nieuwe denken in het verlengde van het vertrouwde. Auto’s zoals we die nu kennen zijn pas veel later, aan het begin van de twintigste eeuw ontstaan. De meeste iPad-magazines zijn horseless carriages. Paardenkar tijdschrift ontdekt nieuwe digitale communicatiemogelijkheden, paardenkar kan opeens veel meer laten zien, en veel sneller. Dus wat doen we, we zetten ons tijdschrift één op één op de app. Nieuw, in het verlengde van het vertrouwde.
Teveel horse.
Paardenkarwoorden: ‘Cover’ en 'Volgende week exclusieve fotoreportage'. Waarom een dag, een week, een maand wachten? iPad is real time, nú en vandaag en actueel. Paardenkarbegrip: iPad-magazine. Op je iPad moet het anders heten, want het ís geen magazine. Je iPad is een computer waarmee je snel en handig op het web kan surfen. Zoek en vind, geen geblader.

Welke bladen hebben het hinniken al behoorlijk achter zich gelaten? Een top-3: het blad Project, van Richard Branson, exclusief voor iPad gemaakt. Weekblad Autoweek! Nog steeds vraag naar een van de winter-apps. App met ijslaag op de voorruit, deze eerst wegvegen, dan de dazzle in. Of: raak hier de motorkap aan en je hóort de Ford GT40. Maandblad Goedele. Wellend bloed, natuurlijk seks en natuurlijk, je hebt een hijgerige formule of niet, fluistert Goedele: even wat vingeren op het scherm en het feest begint. In Amerika is de app van The New Yorker succesvoller dan die van Vanity Fair en Glamour bij elkaar. Wat heeft The New Yorker gedaan? Létterlijk niets bijzonders. Soberheid troef. Citaat: 'No bells and whistles'.
Hoera, het secure doelgroepdenken blijft, of je nou mandenvlechter, printcovermaker of app-maker bent.
Want, laatste citaat van dezelfde mr. Lipsman, analyst at comScore: 'What do people read The New Yorker for? To read!'
Ontzettend nieuw soms, om niét horseless te gaan.