Aanstekelijk Pulp de Luxe Magazine

Door wie het blad Pulp de Luxe Magazine ook gemaakt wordt, niet door bladenmakers. Bedankt voor het compliment, zullen ze zeggen. Jubelend: ‘Dit zetten we groot op de volgende cover’.

Namens de hoofdredactie: ‘Ons blad is een eigengereid uitgegeven, 100% uitgeversconcernvrij tijdschrift. Na lezing een vip-locatie in de boekenkast’. ‘Een kritisch kwaliteitsblad met groene guts en met stenen in de vijver’. ‘Gemaakt door een genetisch ongemanipuleerd creatief cellencomplex’. ‘Met medewerking van vrijdenkers uit alle mogelijke hoeken, disciplines en wormgaten. Denk aan filosofen, vormgevers en kappers’.

Dat werkt aanstekelijk.

Intrigerende cover, model met opblaaspop-mond. Achterop het blad dezelfde cover in spiegelbeeld, ook de coverteksten. ‘Kablavfa ed tiu nete’, eten uit de afvalbak. Meteen voorin de licht wanhopige oproep om de makers vooral in te schakelen voor ándere projecten. ‘De een heeft een visitekaartje, de ander een etalage, wij hebben Pulp de Luxe Magazine‘. Blaadjesmaken is leuk, maar ook bladliefde tiert het best door een volle maag. Daarna de inhoudsopgave: dubbele pagina, volstrekt deraillerend en onleesbaar. Welke kapper uit welk wormgat met welk promillage kwakte met de letters? Geheel in stijl: voorin een onleesbare column. Door welke ongemanipuleerde vrijdenker vormgegeven?

Toch intrigeert het blad. Het is allemaal aanstekelijk, al heeft het niets met bladenmaken te maken. Leesbaarheid? Afwisseling in beeld? Uitgeversconcerngelul! Ene oor in en gierend van de lach andere oor uit. Ik blader door. Aflopende spread met saaie flats, kop: ‘Woongenot’. Zomaar twintig pasfoto’s van ouderen, kop: ‘Pijlers van de samenleving’. Groenkapje (ja, we zijn voor duurzaamheid) zegt: ‘Pulp de Luxe is groen grappig giftig-ethisch en esthetisch’. En dan zie je een Porsche. Mooie spread met alleen maar putdeksels. Kop: ‘Deksels’. Reportage: ‘Krom is het nieuwe recht’. In ieder geval is het beeld leuk, foto van een kromkommer. Catwalk met aangeklede honden(dogwalk). Spread met zestig gieters. Waarom? Waarschijnlijk alleen voor de kop ‘Mieters’.

Musicus Danny Vera zegt over Pulp de Luxe: ‘Rock and Roll vermomd als magazine’. Dat is precies wat je proeft: doe nog maar een slaggitaar, snaar stuk dondert niet, de drummer met z’n grote bek gaat maar door, de leadzanger is vandaag hartstikke schor maar niet te stoppen, láat hem, zijn moeder is net overleden. De magazinevermomming is aanstekelijk, vooral omdat er geen pretenties zijn.

Het blad trok online zo’n 16.000 bezoekers maar de behoefte aan een tastbare gedrukte versie groeide. Daar is 20.000 euro voor nodig. Dus: crowdfunding. Stort 20 euro en u wordt in elk nummer genoemd. Stort 60 euro en u krijgt een jaarabonnement. Stort 100 euro en u krijgt een exclusief PdeL-t-shirt. Stort 250 euro en u krijgt een zeefdruk van Rob Scholte. Stort 500 euro en u neemt plaats op de stoel van de hoofdredacteur. Stort 1000 euro en uw gezicht staat op de cover.

Zal ik 500 euro storten? Even op de stoel van de hoofdredacteur? Nee, daar krijg je maar leesbare columns van. Laat al die kappers uit al die wormgaten