Rob’s Kiosk: WORDT VERVOLGD

Mooie cover op het blad ‘Wordt Vervolgd’. Waar je ook bent en wie je ook bent, in je hoofd ben je vrij: ‘De kunstenaar als laatste criticus’. Als je leest ‘Wordt Vervolgd’, denk je aan strips, aan vervolgverhalen. Morgen verder, morgen de volgende aflevering, morgen weer leuk. Maar ‘Wordt Vervolgd’ is ook de naam van het magazine van Amnesty International, ‘maandblad over mensenrechten’. Een mooi gekozen naam, verre van ‘morgen weer leuk’. Gisteren, vandaag en ook morgen in alle hoeken van de wereld vreselijkheden, arrestaties, martelingen tot in de dood. Overal worden mensen vervolgd, waarvoor dan ook. Ik zal met zorg uit het huidige nummer citeren, en niet teveel. Op de dubbele pagina ‘Nieuws’: ‘Wekelijks sterven gemiddeld vijftig gevangenen in Syrische detentiecentra. Dat constateert Amnesty in het in augustus verschenen rapport ’It breaks the human’. Volgens de organisatie is marteling en moord er aan de orde van de dag. Vanaf het begin van de opstand in 2012 kwamen naar schatting zeker 17.700 Syriërs om’. ’Bij aankomst in de gevangenis krijgen gedetineerden te maken met een ‘welkomstritueel’ waarbij ze in elkaar worden geslagen, vaak met elektriciteitsdraden. Vrouwen worden doorgaans al kort na binnenkomst in de gevangenis verkracht door bewaarders’.

Dat is Syrië. Naast dit verhaal een stuk met ongeveer dezelfde inhoud, maar dan over Oekraïne. Elders in het blad hetzelfde, maar dan in Burkina Faso. In de column van Eduard Nazarski, directeur Amnesty Nederland: ‘Wat zou de meest riskante bezigheid zijn? Diepzeeduiken? Testpiloot zijn? De functie van mensenrechtenverdediger is niet het eerste wat bij je opkomt. Toch vermoed ik dat die ergens in de hoogste risicogroepen scoort’. Ook: ‘De inheemse aktivist: vermoord. De dissidente: vermoord. De vakbondsman: vermoord’.

 

DUCK

We weten waar Amnesty International voor staat, dus je weet wat je in het blad kunt verwachten. Er zijn dus bladenmakerstechnieken voor nodig om te zorgen dat je niet alles overslaat omdat je maag begint te draaien. Er zijn columnisten, er zijn korte stukjes, er is zelfs een foto van iemand die lacht: de Zuidafrikaanse cartoonist Jonathan Shapiro (in elkaar geslagen, de ene rechtszaak na de andere). Hij zegt: ‘Weer een cartoon van Mohammed maken? Ik zal nooit ‘nooit’ zeggen’. Vijf cartoons van zijn hand (Mugabe, Zuma) illustreren het interview. In het hart van het maandblad een fotoreportage, vijf pagina’s ‘ander’ China. De rubriek ‘Kijken/Lezen’ meldt dat er maar éen iemand is die Guatemala niet wil verlaten: de begrafenisondernemer die dagelijks bij het mortuarium rondhangt, wachtend op de familieleden van doodgeschoten bendeleden. ‘Hij verdient een prima boterham’.

Nee, vrolijk word je niet van ‘Wordt Vervolgd’. Je weet het allemaal, je hebt het ergens wel eens gelezen of gehoord, je bent daarom ooit lid van Amnesty geworden. In Thailand hebben de protesterende studenten een creatieve manier gevonden om zich te uiten. Ze fotograferen knuffels en andere stripfiguren met een protestbord om hun nek. Ook Donald Duck protesteert op die manier. Zijn we toch weer in de buurt van dat andere ‘wordt vervolgd’.

 

Citaten

‘Leontien van Moorsel was een echte wieltjeszuigster. Boekhouder. Ze telde uit hoeveel seconden ze moest overhouden om in het geel te blijven’ (Jeannie Longo, wielertijdschrift Bahamontes)
‘Kinderen krijgen is een prachtige vorm van egoïsme’ (zangeres Joss Stone, blad Wendy)
‘Toen mijn vader overleed, voelde ik geen verdriet. Ik heb de begrafenis keurig geregeld en daarmee klaar’ (Johan Derksen, Weekend)
‘Ik heb een bloedhekel aan Bolkestein, dat mag je gerust opschrijven. Een kwijl van een man’ (Harry Mens, Volkskrant Magazine)
‘Het rommelde in mijn liefdesleven. Ik had het toen net uitgemaakt met een Zuid-Afrikaan die een enorme tattoo met mijn naam had laten zetten’ (Yvon Jaspers, blad Wendy)
‘Toen ik rond mijn 25^ste borsten ‘kocht’ , durfde ik eindelijk vrouwelijke kleding te dragen’ (Airen Mylene, presentatrice Shownieuws, in Linda)