Rob’s Kiosk: Geen getut

Runner's World MagazineIk heb ze geteld, in het juni-nummer van het blad Runner’s World (Runner’s), en ik telde 86 hardlopende mannen en vrouwen. Daarbij niet de 252 mannen en vrouwen op de luchtfoto van de Royal Run, en ook niet al die starters van de Marathon Rotterdam. Je kunt zeggen: logisch dat er zoveel mensen runnen in Runner’s en misschien is dat wel zo. Maar het geeft het blad enthousiasme, het zorgt op alle pagina’s voor activiteit, het blad is bezig, het blad beweegt, léeft, zit niet stil. Want naast het maandelijkse magazine zijn er natuurlijk ook allerlei sociale kanalen en trouwens, loop eens door Runnersweb. Ook de vormgeving van het magazine ‘doet mee’: helder, geen glamour, geen arty-gepieker, op tijd royaal van fotografie. Een blad over hardlopen is voor je het weet truttig en saai, vooral als het ook voor beginners bestemd is: eet vooral gezond, neem vooral je rust, doe vooral je oefeningen! Runner’s beseft dat en zoekt de sprankelendheid. Voorin de rubriek ‘De Route’: twee pagina’s, éen foto, weinig tekst, een hardlopende vrouw nietig tussen de reuzen van de Dolomieten. Achterin de rubriek ‘Fotofinish’: een foto op de laatste pagina (finish) van het blad, in alle eenzaamheid loopt iemand de marathon op een uitvalsweg van de Chinese smogstad Wu Han. Net daarvoor: de twaalf redacteuren van Runner’s, allen sportief gekleed, geven antwoord op de vraag ‘Wat is jouw mooiste behandeltafel-anekdote?’ Eindredacteur Helen Johnson: ‘Of ik wel eens dry needling had geprobeerd, vroeg de fysio. Masseren is pijnlijker, zei hij nog. Maar na een paar prikjes en zenuwspasmen, kon ik twee dagen mijn arm niet optillen’. Het blad is vooral niet saai en niet belerend omdat alle informatie emotioneel verpakt is. Emotie als schoenlepel. Een vraaggesprek met een topsportende eeneiige tweeling. Een interview met Aninda Vetsuypens (was en is nachtvlinder met voorliefde voor occulte muziek). ’Ooit had ik 20 kilo overgewicht, maar in 2016 stond ik 28 keer op het podium, daar ben ik fier op’. Inderdaad, Adinda is Vlaamse. Een verhaal over de sportfaciliteiten voor mensen met ASS (Autisme Spectrum Stoornis): ‘Je moet geduldig zijn als een kind keihard in je gezicht gilt dat atletiek superstom is’. Net op het moment dat je denk ‘hé, allochtonen?’, komen de Brabantse zussen Rachida en Najima Kharbouch aan het woord. Ze vielen samen vijftig kilo af en legden dat hele proces vast op een Facebook-pagina onder de naam Healthy Sisters (nu 20.000 volgers). Op de cover deze maand ‘De beste sportbeha’s’ en ‘Blijf blessurevrij, in 12 minuten per dag’. En groot, ook in beeld: Marlou van Rhijn, ‘Queen of Blades’. ‘Ik wil over 50 jaar aan mijn kleinkinderen vertellen dat oma best stoer was in haar jonge jaren’. En: ‘Natuurlijk ben ik bereid om heel hard te trainen, maar er is zoveel meer in het leven’. Ook haar levenspartner is paralympisch atleet: ‘Ik heb van Marlou geleerd dat plezier hebben in sport het allerbelangrijkste is’. Hélemaal Runner’s.

Citaten

‘Mc Donalds? Niet te vreten. Goeiemorgen, wat een bezoeking. Smerig en duur’ (Aart Staartje, V-magazine)
‘Zeuren. Zeuren over alles. Zeuren is lekker, sorry kinders en nieuwe meneer Noort’ (Saskia Noort werd 50 en blijft dingen doen, Linda)
‘Bij vrouwen vraag ik dan nog of ze van plan zijn zwanger te worden, bij mannen vraag ik of ze een seriemoordenaar zijn’ (Frans Lomans over sollicitatiegesprekken, Panorama)
‘Hij is kwaad op me. Hij is natuurlijk knettergek, maar dat vond ik nou juist leuk aan hem’ (Aart Staartjes over Hans Dorresteijn, V-magazine)
‘Met een doorsnee potlood kun je een lijn trekken met een lengte van 56 kilometer’ (Tijdschrift Verzamelen)
‘Prima kerel om mee te praten, tot er drank en coke in de man zaten. Dan kwam Zoef Zoef naar boven’ (Over de vermoorde Peet van der Linde, Panorama)