BLDNDKTR MediaWatch: 2018

Geplaatst op door

De als ‘bladendokter’ bekend geworden hoofdredacteur en bladenmaker Rob van Vuure is ‘mediawatcher’ in MarketingTribune. Het vakblad heeft hem gevraagd in de rubriek Mediawatch opvallende trends en ontwikkelingen in de wereld van on- en offline media te spotten en duiden.

Rob-van-Vuure

2

Eerst maar een citaat. ‘Helaas klopte mijn tourmanager al bij mij aan nog voordat ik mijn orgasme bereikte, wat een spijtige zaak was en meteen ook de reden van mijn losse gedrag tijdens deze show’. Dan nog maar een citaat. ‘Ik heb heel wat bizarre ervaringen gehad maar ik moet zeggen: ik ben het beste in éen op éen. Bij een triootje is er opeens dat sociale aspect, denk je toch opeens: fuck er is nog iemand die aandacht nodig heeft’. De laatste quote is van Birgit Schuurman, gasthoofdredacteur van het tijdschrift ‘OH, lekker voor vrouwen’. Samengevat: lekker voor vrouwen(hou het ‘oh’ wat langer aan) en dus, dat weten we, ook lekker voor mannen. Een heel tijdschrift over seks, maar zo zal de redactie het niet samenvatten. ‘Kunstzinnig’. ‘Literair’. ‘Sensueel’. Veel zwoel gedoe, billen en borsten, veel naakt en volgens de makers ‘geen penetraties’. Ik heb niet scherp gekeken. In beeld geen ultiem gedoe, in tekst kan Panorama er nog een puntje aan zuigen. Kleedkamerseks, groupies aan het woord (‘Zinderend onderonsje met wereldster’), ‘Amerikaanse’ taferelen en schrijver Lykele Mus beantwoordt impertinente vragen. OH verschijnt vier keer per jaar, 164 pagina’s, en viert een jubileum, álles moet je tenslotte vieren, ook een tweejarig bestaan. Het blad is prachtig van vormgeving en van fotografie, gemáakt voor print, online zou het allemaal niet overkomen. Maar natuurlijk is het geen vetpot. Uitgever en sexentrepeneur Sandy Wenderhold: ‘Manlijke adverteerders deinzen vaak terug. Zelfs Durex doet ingewikkeld. Ik weet niet of ze daar weten wat er met een condoom gebeurt’.

Vier bekende blootfotografen verhalen over hun modellen. Kees Tabak bijvoorbeeld: ‘Of ik een New Yorks discozangeresje kon fotograferen. Waarom niet, dacht ik. En dus stond ze op een ochtend op zijn besneeuwde stoep in de Amsterdamse Jordaan. Klein en nurks. Daarna gingen we eten, ze zei bijna niks. Enkele maanden later scoorde ze twee wereldhits (o.a. Like a Virgin) en werd ik gebeld door Rolling Stone, Newsweek, Stern. Of ze foto’s van die Madonna konden kopen’. (Dat kon, zei Kees). Hee, toch nog een paar zichtbare erecties in OH! Kunstenares Cynthia Albritton pakte het slim aan: met een creatieve list kwam ze heel dicht bij haar sterren. Expositiethema: ‘Gipsafdruk van de penis’. Dat wilden de heren wel, ‘ze hielden van kunst’. Met Keith Moon werd het heel gezellig maar van een afdruk kwam niets terecht. En trouwens, voor de serieuze muziekgeschiedschrijving, Jimi Hendrix had niet de grootste.

5

Brabeau is hét regiomagazine van Brabant, en ook nog eens goed gemaakt. Friesland Post heb je ook, voor Friesland en voor emigré’s met goede herinneringen. Het blad Zeeland, de naam zegt het al. Naober, geweldig voor Overijsel en verre omstreken. Mooie tijdschriften die je regiotrots versterken en verrijken. Maar er is ook een blad voor de grootste regio van Nederland: Hollands Glorie (subtitel ‘Het mooiste van Nederland’). Vijf keer per jaar 100 pagina’s speciaal voor héel Nederland. Over alles waar je als Hollander trots op kan zijn, op móet zijn. Geen gewone huizen uit Bergen(NH), maar Park Meerwijk. Geen gewoon Utrechts riviertje, maar de Angstel. Geen doorsnee Limburgs dorpje, maar Thorn. Geen gewoon tweede huisje maar een ruime boshut op de Veluwe. Ook elke keer wel een eigenzinnige bewoonster van een landgoed (‘Klein Leeuwenhorst’ bijvoorbeeld). En naast het vele bos, de oeroude meertjes en klassieke heuvelruggen veel aandacht voor oerHollands design. Mooi, die regio Nederland. En mooi, om ook over die streek een trotsmakend blad te maken.

330

Waar wordt internet bloedjaloers van? Van tijdschriften als Flow. En zeker van de jaarlijkse special Flow Book For Paper Lovers. Een onwaarschijnlijk prachtige internationale special, meer dan 330 pagina’s dik. Wederom blijkt: wat kan er veel met print, als je maar lef hebt, als je maar creatief bent. Teveel om op te noemen? Wel nee, ik noem gewoon alles wat er in deze Special verborgen is. Briefpapier. Ansichtkaarten. Labels. Vouwenveloppen. Jampottafereeltjes. Verjaardagskalender. Stickers. Vloeipapier. Mini-boekje. Gekleurd papier. Mini-posters. Origami-enveloppen. Kaartjes. Vlaggetjes. Slingers. Cadeauzakjes. Kleurplaten. Pop-up kunstenaarswinkel. Inpakpapier. Uitklapposters. Poesieplaatjes. Glitterstickers. Raamstickers. Plakplaatjes. Mini-notebooks. Is dat eindelijk alles? Nee. In de flap voorin een envelop met stickers. In de flap achterin een auto op een stokje. (Einde opsomming). En alles geperforeerd, gestanst, opgeplakt, gevouwen, dubbel gevouwen, in boekvorm, in banderol. Op dik papier, op dun papier, op doorzichtig papier, op karton, op weet ik wat voor papier. Niks op gewóon papier. Een geweldige papieren inspiratiebron. Een als special vermomde goodie-bag, waar je natuurlijk niets uithaalt of in gaat knippen of scheuren. Ook niet in je enthousiasme. In de boekenkast zetten, af en toe kijken en op je bureau leggen als je de workshop getiteld ‘De Kracht van Papier’ moet gaan houden. Word maar gek in je chagrijn, www.

5

Met grote moeite wist de Mercurjury-2018 uit de paar duizend covers van het afgelopen jaar vijf genomineerden te vinden. Vijf keer keurig. Braafheid troef. Angst troef. Stramien troef. Doe maar gewoon art director dan doe je al creatief genoeg. Dan doet zo’n kleine letterwisseling van The Economist weldadig aan.

4

Een kiosk in 2018 boordevol tijdschriften: dat is de maatschappij-2018. Dat zijn op dit moment de trends. Dat is waar we ons in deze tijd mee bezig houden. Een kleurrijke spiegel van honderden stukjes papier. Misdaad. Relatie. Opvoeden. Reizen. Nóg lekkerder eten. Van Panorama en Revu tot Flow en tot Delicious. En tot het tijdschrift Klooster! (Het uitroepteken is een onderdeel van het logo). Ook hier: ‘tijdschriften zijn de maatschappij’. Een dagelijks bestaan vol opvoedproblemen, werkstress, carrière-dilemma’s, burn out, co-ouderschap en ernstige ziektes? Dan begrijpt iedereen dat een weekje retraite in een klooster weldadig kan aandoen, dat je daar van opknapt en er weer (een tijdje) tegen kan. Een kiosk vol Panorama-geschreeuw, Cosmo-seks, Viva-vreemdgaan, KekMama-babygeschreeuw, Plus-hypotheektegenvallers, Libelle-eierstokkanker en in Zin alles over ‘mijn moeder heeft plotseling Alzheimer’? Dan begrijpt iedereen dat de rust van het nieuwe tijdschrift Klooster (4 keer per jaar) weldadig kan aandoen. Mooi blad, sterk in de formule. Sober, geen fratsen, de stilte fluistert in je oor. Een eilandje in de kiosk. Emotie, verwoord door zuster Nadia (38): ‘Mijn habijt is mijn trouwjurk’. Een mode-reportage, oa met broeder Malachias: ‘Ik draag mijn roeping’. Dagje Amsterdam, maar dan met franciscaan Rob Hoogenboom: ‘Spoorzoeken in een stad vol God’. Bekende Nederlander, maar dan Herman Finkers: ’Je staat in de tijd, maar je verbindt je met het tijdloze’. Binnenkijken, maar dan bij ‘burger’ Maria van Mierlo. Haar stilteplek is de keuken, er hangt een crucifix. Maar ook: 55 adressen om op adem te komen. Ook: 10 kloosterbieren getest. Op de cover abdis Chiara, die in het blad zegt: ‘Eet met aandacht, neem de tijd’. Zou de samenvatting van het héle tijdschrift kunnen zijn. In het verlengde daarvan éen minpuntje: de hoofdredacteur van Klooster noemt zijn blad trots een ‘kloosterglossy’. Neen! Niet hip gaan doen! Niet gaan vloeken, ook niet in de printkerk! Ik blader door het verstilde Klooster, het woord glossy is het allerlaatste wat ik wil horen.